Τα Stage πέθαναν, ζήτω τα Stage!

Πολλά ακούγονται τελευταία για την κατάργηση των προγραμμάτων Stage στο δημόσιο. Προεκλογικά, τόσο δημοσιογράφοι όσο και κόμματα της ελάσσονος κυρίως αντιπολίτευσης (βλέπε ΚΚΕ) ασκούσαν κριτική στον τρόπο με τον οποίο νέα παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι αναγκάζονταν να επιστρατεύουν ό, τι είδους πολιτικό ‘μέσο’ διέθεταν προκειμένου να μπουν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα και να εργαστούν σε κάποια δημόσια υπηρεσία, ανασφάλιστοι και με εξευτελιστικές αμοιβές. Τώρα που μπαίνει ένα φρένο στην εκμετάλλευση, τουλάχιστον στο δημόσιο, αυτών των ανθρώπων, που πολλές φορές εργάζονταν περισσότερο και βαρύτερα από τους παχυλά αμειβόμενους μόνιμα διορισμένους συναδέλφους τους, οι ίδιοι δημοσιογράφοι και τα ίδια κόμματα που μέχρι πρότινος φώναζαν διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τους ανθρώπους αυτούς που ‘μένουν στο δρόμο’, αποστερημένοι από τη μια και μοναδική ευκαιρία που είχαν να εργαστούν, έστω και υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Η αλήθεια είναι ότι τα προγράμματα αυτά απόκτησης εργασιακής εμπειρίας ανταποκρίνονταν και με το παραπάνω στο σκοπό τους: οι εκπαιδευόμενοι μάθαιναν στην πράξη πώς εργάζεται κανείς στη σημερινή Ελλάδα, αμειβόμενος δηλαδή με ελάχιστα χρήματα που καμία σχέση δεν έχουν με τη δουλειά που ‘βγάζει’, πολλές φορές χωρίς ασφάλιση και εξαρτώμενος από το ένα ή το άλλο πολιτικό ‘μέσο’ - το οποίο μπορεί να ποικίλει από την κλαδική της γειτονιάς μέχρι το γραφείο του τάδε ή του δείνα ιδιαίτερου κάποιου υπουργού - για την επαγγελματική του εξέλιξη. Ασχέτως λοιπόν της ως συνήθως διπρόσωπης κριτικής και αντιμετώπισής τους από τηλεδημοσιογράφους και κόμματα της αντιπολίτευσης, τα προγράμματα, όσο κράτησαν, στέφθηκαν από επιτυχία. Και νομίζω ότι το ‘κόψιμό’ τους από το δημόσιο οφείλεται περισσότερο σε λόγους βιτρίνας. Διότι όπως και να το κάνουμε δε θα ήταν καθόλου comme il faut για μια φρεσκοεκλεγμένη κεντροαριστερή κυβέρνηση να εκμεταλλεύεται απελπισμένους άνεργους κατ’ αυτόν τον τρόπο, στον δημόσιο τομέα. Οπότε πολύ βολικά αφήνει την εκμετάλλευση να συνεχιστεί απρόσκοπτα στον ιδιωτικό τομέα, όπου η εργασιακή ζούγκλα έχει ούτως ή άλλως ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Έτσι, όλοι είναι ευχαριστημένοι: οι τέως εργαζόμενοι μέσω Stage στο δημόσιο μπορούν να παρακαλάνε από εδώ κι εμπρός τα πολιτικά τους ‘μέσα’ για μια θεσούλα σε κάποιον εργοδότη του ιδιωτικού τομέα, που θα εκμεταλλεύεται και τους μόνιμους υπαλλήλους του με τον ίδιο αδίστακτο τρόπο που θα εκμεταλλευτεί και τους ίδιους, κάτι που οπωσδήποτε θα αποτελέσει μεγάλη παρηγοριά γι’ αυτούς εν συγκρίσει με την άνιση μεταχείριση που υφίσταντο στο δημόσιο. Και η νέα μας κυβέρνηση θα απαλλαγεί από τη ρετσινιά της εκμετάλλευσης όλων αυτών των ανθρώπων από δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς, αποδεικνύοντας ότι το δικό της τουλάχιστον κράτος δεν κάνει τέτοια. Αλλά και οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα θα έχουν ακόμη περισσότερους υποψήφιους έμμισθους δούλους για να διαλέξουν σε ποιους από αυτούς θα κάνουν την τιμή να τους εκμεταλλευτούν όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Οι μόνοι που θα ταρακουνηθούν λίγο θα είναι κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, που θα ‘φορτωθούν’ τη δουλειά που μέχρι πρότινος ‘έβγαζαν’ οι των Stage. Αλλά ξέρουν αυτοί από κάτι τέτοια. Οπότε, ένα συμπέρασμα βγαίνει: τα Stage πέθαναν, ζήτω τα Stage!