Με δυο μέτρα και δυο σταθμά

Επίθεση σημειώθηκε πριν λίγες ώρες σε αστυνομικό τμήμα από άγνωστους με καλάσνικοφ. Έξι αστυνομικοί τραυματίστηκαν, εκ των οποίων ο ένας χαροπαλεύει. Και ως συνήθως στο πρόσφατο παρελθόν με ανάλογες αιματηρές επιθέσεις, δε θα σηκωθεί φρύδι ούτε στα κόμματα της ‘Αριστεράς’, ούτε στα διάφορα blogs που ασχολούνται με την επικαιρότητα. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι που υποτίθεται αγωνίζονται για μια πιο δίκαιη κοινωνία, για την ευγενή ουτοπία της ελευθερίας που θα συνδυάζεται με ισότητα, για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αδύνατων και περιθωριοποιημένων, δε δίνουν δεκάρα αν ένας ακόμη αστυνομικός σακατευτεί ή χάσει τη ζωή του από τα πυρά κάποιων διαταραγμένων. Και μιλάμε για παιδιά - οι αστυνομικοί - που προέρχονται ως επί το πλείστον από τα λεγόμενα ‘λαϊκά στρώματα’, τα οποία υποτίθεται ότι η ‘Αριστερά’ εκπροσωπεί πολιτικά. Μιλάμε επίσης για παιδιά, δηλαδή για νέους ανθρώπους, της γενιάς των 700 ευρώ, για τους οποίους πολλά blogs καθημερινά ενδιαφέρονται, κόπτονται, παλεύουν. Όχι όμως όταν πρόκειται για αστυνομικούς. Διότι, απ’ ό, τι φαίνεται, στα καθήκοντα των Ελλήνων αστυνομικών περιλαμβάνεται το να πυροβολούνται στα καλά καθούμενα από διάφορους μοτοσικλετιστές. Και από εκεί και πέρα η πράξη αυτή ‘δικαιολογείται’, βάσει διαφόρων βαθυστόχαστων αναλύσεων που φαντάζομαι θα ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες για την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στην εγκληματικότητα, την αστυνομική βία, την καταπάτηση των δικαιωμάτων των μεταναστών από την ελληνική αστυνομία και διάφορα άλλα παντελώς άσχετα και κοντόφθαλμα. Όλες αυτές οι βαρύγδουπες, βαρυσήμαντες αναλύσεις θα αγνοήσουν για μια ακόμη φορά το δάσος κουτουλώντας στα αγαπημένα τους δέντρα. Θα κλείσουν τα μάτια, οι ‘προοδευτικά σκεπτόμενοι’ αναλυτές μας, μπροστά στις χρονίζουσες παθογένειες του νεοελληνικού φαντασιακού. Θα προσποιηθούν - με μια ελαφρά αμηχανία στις καλύτερες των περιπτώσεων - ότι το χάιδεμα των αυτιών των πάσης φύσεως ‘αντιεξουσιαστών’ και τρομοκρατών από διάφορες on-line και off-line ‘προοδευτικές δυνάμεις’, ένα χάιδεμα που οδήγησε όλες αυτές τις διαταραγμένες προσωπικότητες να νομίζουν ότι δίνουν έναν αγώνα ενάντια στους απανταχού της γης ‘μπάτσους’ έχοντας στο πλευρό τους διάφορα blogs και κόμματα, δεν έχει καμία σχέση με το τρομερό αυτό συμβάν. Ακόμη, θα θεωρήσουν και θα βαφτίσουν αβασάνιστα ‘δεξιό’ όποιον τολμήσει να μιλήσει για έναν ευρύτερο εκτροχιασμό της νεοελληνικής κοινωνίας, για τον οποίο ευθύνονται και οι ίδιοι οι ‘προοδευτικά σκεπτόμενοι’ ντεμέκ κοινωνιολόγοι του internet και των τηλεπαραθύρων. Και αυτό που για μια ακόμη φορά θα σταθεί αδύνατο να κατανοήσουν είναι η τραγικότητα των καταστάσεων που οι ίδιες τους οι ‘προοδευτικές’ απόψεις - όπως όταν κατακρίνουν με την παραμικρή αφορμή την παραμικρή αστυνομική βία, σαν να έχουν βάλει την ελληνική αστυνομία στο μικροσκόπιο περιμένοντας, στα πλαίσια ενός εντελώς δικού τους εργαστηριακού πειράματος, να δουν μια μέρα τους αστυνομικούς να κυκλοφορούν όχι με όπλα αλλά με λουλούδια ανά χείρας - βοήθησαν να δημιουργηθούν και να διαιωνιστούν. Και το χειρότερο; Θα εξακολουθήσουν να παίζουν το παιχνίδι της σιωπηρής πλην συμπαγούς υποστήριξης σε κάθε είδους εκ γενετής λιθοβολημένους (πλην ‘επαναστατημένους’) που νομίζουν ότι αυτή η χώρα έχει τόσο λοξοδρομήσει, που μόνο μέσα από την ένοπλη, ‘επαναστατική’ βία θα δοθεί λύση. Όπως συνέβαινε τις προηγούμενες δεκαετίες με τη 17Ν, έτσι και τώρα η νέα γενιά ‘επαναστατών’ που χτυπάει, σακατεύει και σκοτώνει στα τυφλά θα συνεχίσει να θρέφεται, να νομιμοποιείται και να δυναμώνει μέσα από όλες αυτές τις βλακωδώς και συστηματικά μονόπλευρες αναλύσεις που θεωρούν ότι η αστυνομία υπάρχει για να πληρώνει τα σπασμένα μας γενικώς, αορίστως και αποκλειστικώς και κυρίως τα σπασμένα νεύρα μιας νεολαίας που βιώνει τα χίλια δυο προβλήματα καθημερινά και πρέπει κι αυτή κάπου να ξεσπάσει. Ας είναι και σκοτώνοντας κάποιους συνομήλικούς της ένστολους, που στα μάτια της φταίνε για όσα καθημερινά τη βασανίζουν - για την ανεργία, την αναξιοκρατία, τη μόλυνση του περιβάλλοντος, το κυκλοφοριακό, την ακρίβεια και ποιος ξέρει πόσα άλλα. Φοβάμαι ότι όταν οι αναλυτές μας αντιληφθούν τον παραλογισμό όλης αυτής της πραγματικότητας, της οποίας και οι ίδιοι αποτελούν ζωτικό κομμάτι, θα ’ναι πλέον πολύ αργά. Αν δεν είναι ήδη.