14 Δεκ 2009

Έλληνας



Αγαπητέ μου Αντώνη, πανηγυρίζω κι εγώ μαζί σου στην θριαμβευτική σου νίκη που διανοίγει μια νέα προοπτική για την Ελλάδα μας! Με αγάπη, δικός σου, Μίκης.’ Με αυτά τα λόγια συνεχάρη ο Μίκης Θεοδωράκης τον φρεσκοεκλεγμένο στην αρχηγία της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά. Και έκανε πολλούς, για μια ακόμη φορά, να αναρωτηθούν: ποιος είναι αλήθεια ο Μίκης Θεοδωράκης; Θα έλεγα ότι είναι ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, ο ψηλός με τη λιονταρίσια χαίτη άνδρας που με τα τραγούδια του, τις μελωδίες του έγινε σύμβολο ενός ολόκληρου λαού. Σύμβολο αντίστασης, αντοχής σε χούντες, χωροφύλακες, δεξιά καθεστώτα, διώξεις, εξορίες. Τα τραγούδια του μίλησαν βαθιά στην ψυχή, ανέβηκαν στα χείλη κουβαλώντας ελπίδες, ανησυχίες, ευαισθησίες εκατομμυρίων ανθρώπων, προσφέροντάς τους παρηγοριά, αποκούμπι, ανάσα στα δύσκολα. Και δύσκολα υπήρξαν, τα ζήσαμε, τα έζησαν – γονείς, θείοι, παππούδες. Σήμερα όμως ζούμε στην εποχή της ευκολίας. Εύκολα αλλάζουμε κινητό, ρούχα, ερωτικούς συντρόφους, κανάλια στην τηλεόραση. Εύκολα μπορούμε και να χαρακτηρίσουμε, αφικνούμενοι εξ αριστερών, ‘προδότη’ τον Μίκη. Εύκολα μπορούμε να αναρωτηθούμε αν απλώς ‘τα ’χει χάσει’ λόγω γήρατος. Εύκολα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι βλέπει κάτι στον Σαμαρά – όπως είδε και στον Καραμανλή του 1974 (του Θεοδωρακικής έμπνευσης ‘Καραμανλής ή τανκς’) ή τον Μητσοτάκη του 1990 – που δεν το είδαμε ποτέ ούτε το βλέπουμε όλοι οι υπόλοιποι, θεωρώντας τον, ως εκ τούτου, απλώς Δεξιό. Εύκολα όλα αυτά. Το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Μίκης απλώς λειτουργεί όπως κάθε νεοέλληνας. Αψυχολόγητα, απρόβλεπτα, απροσχεδίαστα. Δεν τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του, δεν τον απασχολεί η ιστορία του, δεν πολυψάχνεται, δεν πολυσκοτίζεται. Απλώς συμπεριφέρεται όπως του έρχεται, λέει ό, τι του κατεβαίνει όποτε του κατεβαίνει, κατηγορεί τους κακούς Αμερικάνους και διάφορους άλλους μικρότερου γεωπολιτικού βεληνεκούς εχθρούς της Ελλάδος για όσα του χαλάνε το κέφι, παίρνει σπουδαιοφανές ύφος για να εκστομίσει κοινοτοπίες – στην περίπτωση του Μίκη αυτό το κάνει αντί για τον ίδιο ο Λάκης Λαζόπουλος, αναγιγνώσκοντας επιστολές του –, δεν αρνείται καμία παρέα αρκεί να νιώθει καλά. Αν καταφεύγαμε στην ευκολία να τον χαρακτηρίσουμε ‘προδότη’, ‘φυραμένο’, ‘Δεξιό’, θα σήμαινε ότι ξεχάσαμε ότι ο Μίκης τυγχάνει Έλληνας. Μεγάλος Έλληνας, χωρίς αμφιβολία, αλλά Έλληνας παρ’ όλα αυτά.

8 σχόλια:

Prokopis Doukas είπε...

Δεν θα σχολιάσω τον Μίκη. Θα σχολιάσω όμως την εξαιρετική σου αισθητική ανανέωση... :-)

Meropi είπε...

Ε όχι και προδότης ο Μίκης! Απλώς παρορμητικός! Και βλέπω ότι τα χρόνια του έφεραν ένα εθνικιστικό παρορμητισμό! Είναι ο Μίκης μας όμως και ό,τι και να πει αυτό δεν θα αλλάξει. Απλώς, εγώ τουλάχιστον, δεν παίρνω τα λόγια του τοις μετρητοίς.
Γεράσιμε με γεια το νέο look!!!!

Locus Publicus είπε...

Του αναγνωρίζω μια έντιμη προσωπική ζωή που την έζησε όπως μπορούσε πιο δημιουργικά. Αφήνει πίσω του ένα αξιόλογο μουσικό έργο, και κάποτε, όταν ήταν γνωστός και γέμιζε στάδια, έδωσε ό,τι μπορούσε για την ανατροπή της δικτατορίας στην Έλλάδα.

Είχε πάντα μια αγάπη προς την αναγνώριση και λατρεία, και κάποια στιγμή θέλησε να παίξει τον ρόλο του "Εθνάρχη των Ελλήνων", δίνοντας συμβουλές επι παντός επιστητού. Κάποιοι που αντελήφθησαν την επιθυμία του, τον γελοιοποίησαν περιφέροντάς τον στην Ελλάδα, σε μια υπερπαραγωγή τιμητικών βραβεύσεων. Ηταν ενα λάθος του κ. Θεοδωράκη. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκαν και πολλές δηλώσεις του που άγγιζαν τα όρια της γελοιότητας.

Ηταν πάντα το αντίθετο του Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος προέβλεψε ακόμα και το ιδιωτικόν της κηδείας του.

Ηταν Ελληνας, σωστά λές Γεράσιμε. Ας δούμε τα καλά του, και ας τον αφήσουμε να απολαύσει το υπόλοιπο του βίου του.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ Γεράσιμε θα τον χαρακτήριζα "εκκρεμές". Αν και η μουσική του είναι εξαίσια, τις παρεμβάσεις του όντως πρέπει να μην τις πέρνουμε τοις μετρητοίς, όπως λέει η Μερόπη.

Ωραία η νέα εμφάνιση, αλλά θα μου λείψει η φωτογραφία της Φλωρεντίας.

gerasimos είπε...

H αλήθεια Προκόπη είναι ότι όταν μιλάω για τον Μίκη νιώθω κι εγώ σα να κλωτσάω κάποιον ήδη πεσμένο. Χαίρομαι που σου άρεσε το νέο look του blog.

Μερόπη το 'παρορμητικός' μου φαίνεται κάπως ελαφρύς χαρακτηρισμός για έναν άνθρωπο που απογοητεύει τόσο αδίστακτα κάποιους συμπατριώτες μας ιδίως μεγαλύτερων ηλικιών για τους οποίους σε δύσκολες, σκοτεινές εποχές αποτελούσε τη μοναδική αχτίδα ελπίδας.

Λόκους ας δούμε τα καλά του... όσο μας αφήνει.

Απόγονε εμένα περισσότερο όχι εκκρεμές αλλά σταματημένο ρολόι μου θυμίζει.

Vassilis Birloudis είπε...

! ! ! Ε Π Ε Ι Γ Ο Ν ! ! !
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΑΝΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ POST ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΛΛΟΝ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΜΕ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΡΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΕΧΩ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ. ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΤΟ E-MAIL: vbirloudis@yahoo.gr. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ.

gerasimos είπε...

Bασίλη oρίστε και... καλό ταξίδι!

abravanel είπε...

Οχι και πεσμένος - για μια μικρή ομάδα ανθρώπων ναι αλλά έχει ακόμα μεγαλύτερη δημοτικότητα σε σχέση με το παρελθόν κατ'εμέ.