Για μια χούφτα ψήφους

Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση πρότεινε να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στη χώρα ή φοίτησαν σε ελληνικό σχολείο και δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές σε νόμιμους μετανάστες και ομογενείς που διαμένουν στην Ελλάδα. Αυτό προκάλεσε την έντονη αντίδραση πολιτικών και κομμάτων κυρίως της Δεξιάς και των άκρων της, όπως το ΛΑΟΣ, που δεν οφείλεται, όπως ίσως φαίνεται εκ πρώτης όψεως, στο ότι οι ακροδεξιοί του ΛΑΟΣ δεν θεωρούν τους μετανάστες ‘καθαρόαιμους’ Έλληνες. Οι λόγοι πίσω από την αντίδραση αυτή είναι βαθύτεροι και ουδόλως ιδεολογικοί. Είναι οι ίδιοι λόγοι για τους οποίους, σκανδαλωδώς και σε παγκόσμια πρωτοτυπία, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου ούτε οι Έλληνες του εξωτερικού – εκτός αν πάρουν το αεροπλάνο για να έρθουν να ψηφίσουν στην Ελλάδα(!). Γιατί δεν έχουν αυτό το δικαίωμα; Διότι από εκεί μακριά που βρίσκονται δεν μπορούν να ενταχθούν στο πλέγμα πελατειακών σχέσεων και υποσχέσεων, ρουσφετιών και γνωριμιών δια του οποίου ‘παραδοσιακά’ εκλέγονται οι Έλληνες πολιτικοί. Και ως εκ τούτου χαλάνε ή, ορθότερα, απειλούν να χαλάσουν την πιάτσα, ήτοι την εκλογική βάση στην οποία ‘πατάνε’ οι επίδοξοι εθνοσωτήρες για να κερδίζουν εκλογές. Παρομοίως, οι μετανάστες αποτελούν κάκιστη εκλογική πελατεία. Καταρχήν προτιμούν να εργάζονται σκληρά σε ανεπιθύμητες, δύσκολες δουλειές από το να ζουν με το όνειρο του διορισμού στο δημόσιο – οπότε, άνευ αντικρίσματος η υπόσχεση διορισμού, το πρώτο τη τάξει ‘καρότο’ προσέλκυσης ψήφων προεκλογικά. Επιπλέον, εντάσσονται στις τοπικές κοινωνίες στις οποίες και θα κληθούν φέτος να εκλέξουν δημάρχους και νομάρχες μέσω της δουλειάς τους και όχι παίζοντας τάβλι μετά φραπέδων σε καφενεία, καφετέριες ή τοπικές κομματικές οργανώσεις – άρα, ανέφικτος και ο καφενειακός προσηλυτισμός σε κόμματα και υποψηφίους. Ιδεολογικά, τοποθετούνται κεντροαριστερά, λόγω των χαμηλών τους εισοδημάτων αλλά και της εχθρικής απέναντί τους στάσης κεντροδεξιάς και ακροδεξιάς. Γι’ αυτό ακριβώς και στην ενσωμάτωσή τους στο εκλογικό σώμα αντιδρούν κυρίως οι ακροδεξιοί. Για τον ίδιο λόγο, δηλαδή, αλλά απ’ την ανάποδη, για τον οποίο τα κεντροαριστερά κόμματα δεν θέλουν να επιτραπεί στους αποστασιοποιημένους από την ελληνική πραγματικότητα – ιδίως μάλιστα από τις ‘θερμές’ πτυχές της – και ως εκ τούτου δυνάμει κεντροδεξιούς στις πολιτικές τους προτιμήσεις Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίζουν. Οι μικροπολιτικές, ψηφοθηρικές σκοπιμότητες ένθεν και ένθεν του πολιτικού φάσματος παίρνουν δηλαδή προτεραιότητα έναντι των εκλογικών δικαιωμάτων τόσο των εν Ελλάδι μεταναστών, όσο και των Ελλήνων του εξωτερικού. Μήπως όμως ήρθε η ώρα να χαλάσει αυτή η πιάτσα της πελατοκρατείας, των μικροϋποσχέσεων, της ανταλλακτικής, ‘δαγκωτής’ ψήφου, που χαρίζεται με αντάλλαγμα διορισμούς, μονιμοποιήσεις, ρουσφέτια κάθε είδους - η πιάτσα μιας ανταλλακτικής εν τέλει δημοκρατίας;