Τηλεθεατέλληνες

Στην ιδιωτική τηλεόραση υπάρχουν πολλά που με απωθούν, με προβληματίζουν, με κάνουν να αναρωτιέμαι. Αλλά μπορώ να ξεχωρίσω ένα πρόσωπο που ενσαρκώνει ό, τι απεχθάνομαι: την ‘πλακίτσα’ αντί για χιούμορ, το ύπουλο, σιγαλό, συστηματικό χαμήλωμα του τηλεθεατή μέσα από ‘εύκολες’ ατάκες που απευθύνονται στα πιο ζωώδη του ένστικτα, τους ισοπεδωτικούς εξυπνακισμούς ως στάση ζωής, τη νορμαλοποίηση του ωχαδερφισμού, την υποκουλτούρα του καφενέ. Η επανεμφάνιση του προσώπου αυτού στους τηλεοπτικούς μας δέκτες ύστερα από ένα μικρό διάστημα ‘κρίσης’ της δημοτικότητάς του και η νέα του, αποκαθαρμένη από κάθε δυσάρεστη μνήμη ή σκιά σταδιοδρομία ως εθνικού πλακατζή, αποδεικνύει ότι οι νεοέλληνες εύκολα συγχωρούμε. Και ακόμη ευκολότερα επιλέγουμε να αφεθούμε, αμνήμονες, άβουλοι, ατάραχοι, στην αγκαλιά της λουσάτης, αστραφτερής χυδαιότητας που μας προσφέρεται από τηλεοράσεως ως ‘ψυχαγωγία’. Παντρεμένη με ‘ενημέρωση’ σκανδαλοθηρικού τύπου, μέσα από τα έντυπα του κυρίου αυτού. Που έχει βρει την παλιά, χρυσή συνταγή εύκολου, ανέλεγκτου, ανενδοίαστου πλουτισμού. Κατεβάζοντας συνεχώς τον πήχη, αυξάνονται οι πωλήσεις. Οπότε, με ένα ολοκληρωμένο πακέτο εφημερίδας-περιοδικού-dvd διαρκώς χαμηλότερου επιπέδου, εξασφαλίζεται η μεγιστοποίηση των κερδών. Τόσο απλά, τόσο ασυνείδητα. Αλλά και τόσο συγκροτημένα. Δεν έχει ξαναυπάρξει νομίζω, στην Ελλάδα τουλάχιστο, τόσο συγχρονισμένη, οργανωμένη, αποδοτική συνέργεια μεταξύ τηλεοράσεως και εντύπου. Με το ένα χέρι από τηλεοράσεως χαμηλώνουμε, εξαχρειώνουμε, αποβλακώνουμε τους τηλεθεατές, με το άλλο χέρι στα περίπτερα τους πουλάμε τα έντυπά μας, ειδικά διαμορφωμένα για χαμηλωμένους, εξαχρειωμένους, αποβλακωμένους αναγνώστες. Συνταγή την οποία ακολούθησαν βεβαίως και άλλοι τηλεδημοσιογράφοι-εκδότες, που όμως δεν κατάφεραν να ‘πετύχουν’ όσο ο εθνικός μας πλακατζής. Αυτοί βλέπετε εξαρχής ‘περιορίστηκαν’ στη σοβαροφάνεια των δελτίων ειδήσεων ή των ‘ερευνητικών’ εκπομπών. Δεν διέθεταν το ‘ταλέντο’ του πλακατζή. Αλλά τι να κάνουμε. Άλλοι ευνοούνται και προικίζονται με χαρίσματα και άλλοι όχι. Για να μπορούμε, οι πτωχοί πλην τίμιοι και συνεπείς στις τηλεοπτικές μας συνήθειες τηλεθεατέλληνες, να απολαμβάνουμε και να εκτιμούμε τα αστεία, το σοφτ πορνό και το όλο ‘ψυχαγωγικό’ πακέτο του εθνικού μας πλακατζή. Όχι βεβαίως ότι τρέχει και τίποτα. Την πλάκα μας κάνουμε και οι ίδιοι, ως γνήσια τέκνα της αστείας αυτής χώρας.