Κράτος εναντίον κράτους

Εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης αυτής της πολύπαθης χώρας, οι αγρότες ξανακλείνουν τους δρόμους, διαμαρτυρόμενοι για την έλλειψη ρευστού από το κράτος υπό μορφή επιδοτήσεων. Όπως κάνουν εδώ και τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια ταλαιπωρώντας άλλους πολίτες που αν διεκδικούσαν και αυτοί τα δίκια τους κλείνοντας δρόμους, δεν θα έμενε δρόμος ανοιχτός στην Ελλάδα. Αλλά ούτε οι δεκάδες χιλιάδες άνεργοι διαθέτουν τρακτέρ, ούτε οι μικροσυνταξιούχοι, ούτε οι δουλοπάροικοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, ούτε οι γονείς που ‘ξηλώνονται’ για να πληρώνουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους, ούτε οι χιλιάδες νέοι που αναγκάζονται να ζουν με το γονικό χαρτζιλίκι λόγω έλλειψης διεξόδων απασχόλησης. Όλοι αυτοί διαθέτουν μόνο την απελπισία τους, που δρόμους δε μπορεί να κλείσει. Οι αγρότες όμως μπορούν με μερικές δεκάδες τρακτέρ να εκβιάσουν, να διεκδικήσουν, να πιέσουν – ταλαιπωρώντας. Άλλωστε ξέρουν ότι απέναντι σε αυτό το κράτος μόνο ένας λόγος περνάει: αυτός του τσαμπουκά, της αγριάδας, των άκρων. Σκέφτηκα, βλέποντάς τους, να συνεννοηθώ με άλλους συναδέλφους κοινωνιολόγους που βρίσκονται είτε άνεργοι είτε υποαπασχολούμενοι, να μαζευτούμε, να στοιβάξουμε όλα μας τα βιβλία, από τα εισαγωγικά στην κοινωνιολογία μέχρι τα πιο εξειδικευμένα, βάζοντας τόμους τον ένα επάνω στον άλλο και να επιχειρήσουμε να κλείσουμε την εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας, διεκδικώντας, όπως οι βαμβακοπαραγωγοί ή δεν ξέρω ποιοι άλλοι, επιδοτήσεις για να συνεχίσουμε να παράγουμε κοινωνιολογική γνώση που τελευταία δε βρίσκεται και σε μεγάλη ζήτηση. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι πριν καλοπρολάβουμε να οργανωθούμε, η αστυνομία θα μας μάζευε κακήν κακώς. Μια και ήρθα στα της κοινωνιολογίας, ένας μεγάλος κοινωνιολόγος, ο Max Weber, έλεγε ότι το κράτος διαθέτει το μονοπώλιο της έννομης χρήσης βίας – και βάσει αυτής του της ιδιότητας ορίζεται ως κράτος. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτόν του κράτους οι αγρότες θα μπορούσαν κάλλιστα να οριστούν ως ένα κράτος εν κράτει, εφόσον διαθέτουν το μονοπώλιο της έννομης – από τη στιγμή που γίνεται ανεκτή από το κράτος – χρήσης βίας σε βάρος των άλλων πολιτών. Οπότε έχουμε τελικά το εξής παράδοξο: το ένα κράτος ενάντια στο άλλο. Ή αν θέλετε το κράτος των αγροτών ενάντια στο άλλο, το γνωστό κράτος. Με ένα ακόμη γνώριμο κοινό μεταξύ τους: και τα δυο κράτη ταλαιπωρούν τον απλό πολίτη.