Άνθρακες ο θησαυρός

Καμιά φορά θεωρώ υπερβολικούς, προκατειλημμένους όσους κατηγορoύν το ίντερνετ και τη μπλογκόσφαιρα για νοοτροπίες κοπαδιού, βιαστικές κρίσεις και επικρίσεις, τακτικές λαϊκού δικαστηρίου και λυντσαρίσματος. Και πράγματι, υπάρχουν πολλοί γνωστοί και φίλοι που όποτε η κουβέντα μας έρχεται στο ίντερνετ και τα blogs, φαίνονται εκ προοιμίου ‘κουμπωμένοι’. Σήμερα, με το άκουσμα της είδησης της διαλεύκανσης του εμπρησμού της εβραϊκής συναγωγής στα Χανιά, όλοι αυτοί οι ‘κουμπωμένοι’ δικαιώθηκαν - για μια ακόμη φορά. Γιατί; Διότι από την πρώτη ημέρα που έγινε γνωστός ο εμπρησμός φάνηκαν να... πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια στον μπλογκόκοσμο. Έδιναν κι έπαιρναν οι συζητήσεις γύρω από τον βαθιά ριζωμένο αντισημιτισμό των Ελλήνων, τον ρατσισμό, τον σοβινισμό και την ξενοφοβία που κυλάνε στο αίμα του μέσου Έλληνα σαν το γάργαρο νεράκι της πηγής. Βαρύγδουπες αναλύσεις γύρω από την ιστορία του αντισημιτισμού στην Ελλάδα ακολουθούσαν η μια την άλλη, βαθυστόχαστοι ιντερνετικοί αναλυτές - απ’ αυτούς που όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν στην παιδική χαρά που λέγεται μπλογκόσφαιρα - εξηγούσαν, ερμήνευαν, ανέλυαν, δίκαζαν και καταδίκαζαν. Ώσπου σήμερα αποκαλύφθηκε ότι οι τέσσερις από τους πέντε δράστες ήταν βρετανικής και αμερικανικής υπηκοότητας. Τζάμπα λοιπόν οι ιντερνετικές τηλεδίκες, τζάμπα και οι αναλύσεις, τα εύκολα συμπεράσματα. Αμερικανοβρετανοί ήταν οι μυστηριώδεις αντισημίτες. (Χωρίς αυτό να σημαίνει, βεβαίως, ότι δεν έχει και ιστορία και ιθαγενείς υποστηρικτές ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα.) Τελικά, μετά από μια ακόμη επιβεβαίωση στην περίπτωση αυτή των υποψιών ότι στο ίντερνετ όσο εύκολα σερφάρουμε άλλο τόσο εύκολα βγάζουμε συμπεράσματα, δικάζουμε και καταδικάζουμε, μήπως έχουν και λιγάκι δίκιο οι επιφυλακτικοί φίλοι; Μήπως το ίντερνετ αποτελεί γόνιμο έδαφος όχι μόνο για ανταλλαγή σκέψεων και προβληματισμών αλλά και για κάθε λογής κινδυνολόγο και τη ρητορική του; Πολύ φοβάμαι ότι, αν μη τι άλλο, ισχύει για την ιντερνετική αγορά (έμμονων) ιδεών το όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι...