Τα τηλεγενέθλια

Πάνω που έλεγα, στην προηγούμενη ανάρτηση, για τους τηλεθεατέλληνες, νάσου και τα τηλεγενέθλια. Ο ΑΝΤ1, λέει, έφτιαξε club για τους σημερινούς εικοσάρηδες που γεννήθηκαν την ίδια μέρα που ‘γεννήθηκε’ και ο σταθμός, ο οποίος φέτος γιορτάζει τα είκοσι χρόνια του. Και σα να μην έφτανε αυτό, οργάνωσε ένα μοναδικό πάρτι για τους εικοσάρηδες αυτούς, τους ‘συνομήλικους’ του σταθμού με σελέμπριτις, μουσικές, γέλια και χαρές. Νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι υπεύθυνοι του ΑΝΤ1, πρέπει να ζούν σε ένα παράλληλο, μιντιακό σύμπαν. Σε ένα σύμπαν ή αν θέλετε σε έναν πλανήτη περίεργο, αλλόκοτο, όπου άνθρωποι και τηλεοράσεις έχουν γίνει ένα, τηλεοπτικά κανάλια και ανθρώπινα βρέφη δε διαφέρουν σε τίποτα. Κατεβάζοντας τους ανθρώπους στο επίπεδό του, εξομοιώνοντας τον εικοσάρη, ένα μοναδικό, ξεχωριστό ανθρώπινο ον με ένα κανάλι, προϊόν κάποιου επιχειρηματία που έψαχνε τι να κάνει με τα λεφτά του, ο ΑΝΤ1 νομίζω προσπαθεί να σπάσει όλα τα ρεκόρ παραλογισμού. Πάντα, βεβαίως, στα πλαίσια του ‘πετυχημένου’ μάρκετινγκ. Ακόμα και αν το ‘πετυχημένο’ αυτό μάρκετινγκ καταντά ανθρωποφάγο, υποχρεώνοντας νέους και νέες να κατασπαραχθούν από το Μινώταυρο που λέγεται τηλεοπτικό θέαμα. Όταν ο άνθρωπος υποβιβάζεται σε ζωντανό ντεκόρ για τα ‘γενέθλια’ ενός καναλιού, όταν το κανάλι αναβαθμίζεται σε ‘αδελφάκι’ νέων αγοριών και κοριτσιών, τότε μάλλον κάποιοι έχουν απλώς χάσει την επαφή με την ανθρώπινη πλευρά τους. Στα μάτια τους άνθρωποι και τηλεόραση έχουν τα ίδια δικαιώματα, την ίδια υπόσταση, γι’ αυτό και γιορτάζουν μαζί τα γενέθλιά τους, σε μια συμβολική γιορτή άλωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από την παντοδύναμη τηλεόραση. Χρόνια τους πολλά, λοιπόν. Και συγχαρητήρια στο σταθμό για τη θριαμβευτική του μετάλλαξη σε άνθρωπο.