16 Μαρ 2009

Το γιγαντωμένο κέντρο

Πριν λίγο καιρό ιδρύθηκε ένα νέο κόμμα, οι Δημοκρατικοί, που αυτοτοποθετούνται στο «ριζοσπαστικό κέντρο». Αύριο ιδρύεται ένα άλλο νέο κόμμα, η Δράση, που αυτοτοποθετείται κι αυτό στo «μεσαίο χώρο», στο κέντρο. Φαίνεται ότι αυτό το κέντρο, που κάποτε αντιπροσώπευε το μέσο ανάμεσα στα δυο πολιτικά άκρα, της Αριστεράς και της Δεξιάς, έχει γίνει πολύ δημοφιλές τελευταίως. Όλοι στριμώχνονται να το διεκδικήσουν ως οικείο πολιτικό τους χώρο. Τα δυο μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, παλεύουν κι αυτά για μια θέση στον ήλιο. Κάνουν τα πάντα για να διεκδικήσουν όσο περισσότερους μπορούν από τους ψηφοφόρους του κέντρου, δεν κουράζονται να δηλώνουν ότι κινούνται κεντροαριστερά και κεντροδεξιά, αντίστοιχα. Με την έμφαση, πάντα, στο πρώτο συνθετικό: στο κέντρο.

Μετά τον αργό και βασανιστικό θάνατο των ιδεολογιών που εδώ και αρκετές δεκαετίες διέγνωσε ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Daniel Bell, το κέντρο απλώνεται σαν μια άμορφη μάζα που καταλαμβάνει, καταπίνει στο πέρασμά της κάθε απομεινάρι ιδεολογίας. Tι συνέβη στις δυο κυρίαρχες ιδεολογίες του περασμένου αιώνα; Η μια, η σοσιαλιστική, έχει ακριβώς είκοσι χρόνια που κατέρρευσε, ακολουθώντας τα τούβλα του Τείχους του Βερολίνου στην κατρακύλα τους. Η άλλη, η νεοφιλελεύθερη, καταρρέει αυτόν τον καιρό, ήσυχα-ήσυχα, χωρίς πάταγο, με μερικές μόνο, σποραδικές αυτοκτονίες μεγιστάνων. Όχι ότι δεν υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που θα μπορούσαν να περιγραφούν ως «δεξιοί» ή «αριστεροί». Υπάρχουν. Απλώς δεν υπάρχουν πια οι ιδεολογίες τους. Μοιάζουν, οι άνθρωποι αυτοί, με κάποιους που αγόρασαν ένα αυτοκίνητο που κάποτε τους άρεσε, το είχαν ερωτευτεί, το γυάλιζαν κάθε μέρα. Αλλά πλέον πάλιωσε, το μοντέλο ξεπεράστηκε. Κι αυτοί έμειναν με το σαράβαλο, χωρίς να μπορούν πια να το πάνε για σέρβις ή να βρουν ανταλλακτικά. Σπεύδουν έτσι με τη σειρά τους να δηλώσουν κεντρώοι, να στριμωχτούν μαζί με όλο τον υπόλοιπο κοσμάκη, μαζί με παλιά και νέα πολιτικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Δημοκρατικούς και Δράση, στο κέντρο, που όλους φαίνεται να τους χωρά. Θα πρότεινα να πούμε όλοι μαζί αύριο και επισήμως το «καλωσήρθατε» στο νέο κόμμα, στη Δράση. Να τους καλωσορίσουμε στο συνωστισμένο κέντρο. Σ’ αυτό το καθαρτήριο, σ’ αυτό το πλυντήριο, στο οποίο μπαίνεις μπλε, κόκκινος, πράσινος και βγαίνεις κάτασπρος σαν το χιόνι. Κεντρώος.

7 σχόλια:

Locus Publicus είπε...

Είναι μια πιο υγιής αντίληψη των πραγμάτων φίλε Γεράσιμε. Μακριά απο τους δογματισμούς. Στην ουσία, το "κέντρο" έχει πολλά συνώνυμα. Σοσιαλδημοκρατία, μικτή οικονομία. Είναι όπως το βλέπω εγώ, η ιδεολογική σύμπτηξη των ιδεολογιών. Ο καπιταλισμός αντιπροσωπεύεται απο την αγορά παραγωγής και κατανάλωσης (με όλα τα στοιχεία της αγοράς). Ο σοσιαλισμός αντιπροσωπεύεται απο το κοινωνικό δίκτυο προστασίας. Για να χτιστεί κοινωνικό σύστημα, χρειάζεται πρώτα οικονομικό κέρδος. Ο κ. Μάνος μου είναι πολύ συμπαθής. Ισως αντιπροσωπεύει την ψήφο εκείνων που θέλουν απλά να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια.

gerasimos είπε...

Locus Publicus εμένα πάλι μου φαίνεται μια ηττημένη αντίληψη των πραγμάτων, η 'κεντρώα'. Που μας αφήνει με υποψήφιους διαχειριστές της εξουσίας που διεκδικούν την ψήφο μας χωρίς οράματα, χωρίς ψυχή τελικά, ως 'ειδικοί' επί των κοινών, σε μια εποχή κυνισμού, αδιαφορίας, ισοπέδωσης.

maximus είπε...

Αναρωτιέμαι αν πράγματι πιστεύουν σε αυτά που δήλωσαν ή αποτελούν μέρος του παιχνιδιού "να κάνουμε λίγη ζημιά..."

αθεόφοβος είπε...

Ξέχασες και τον Λεβέντη με την Ενωση Κεντρώων!

gerasimos είπε...

MAXIMUS εγώ αναρωτιέμαι αν πιστεύουν σε οτιδήποτε.

Aθεόφοβε ο... πρώτος διδάξας.

patsiouri είπε...

Κι'εγώ συμπαθώ το Μάνο.
Και εύχομαι να μην το μετανιώσω.
Και αυτό.

gerasimos είπε...

πατσιούρι κι εμένα μ' αρέσει στον Μάνο που μιλάει ανοιχτά χωρίς να φαίνεται να υπολογίζει το όποιο 'κόστος'. Και ο Μπουτάρης μ' αρέσει και θεωρώ μεγάλη ατυχία για τη Θεσσαλονίκη που πριν τρία χρόνια που είχε βάλει για δήμαρχος δεν τον στήριξε το ΠΑΣΟΚ. Ο Κοντογιαννόπουλος, αδιάφορος.