Ένα έγκλημα όχι σαν όλα τ' άλλα

Η δολοφονία του Μανώλη Καντάρη για μια βιντεοκάμερα που την ίδια μέρα πουλήθηκε στο Μοναστηράκι για 120 ευρώ ήταν ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έδειξε με τον τραγικότερο τρόπο πόσο έφτασε να αξίζει μια ανθρώπινη ζωή στο ‘ιστορικό’ κέντρο της Αθήνας. Ο τρόπος που μεταδόθηκε η σύλληψη δυο Αφγανών ως δραστών είναι χαρακτηριστικός ενός άλλου εγκλήματος, ενός εγκλήματος διαρκείας που διαπράττεται εδώ και είκοσι χρόνια από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης: όταν η Ελλάδα αποτελείται κατά 90% από Έλληνες και βγάζεις καθημερινά επί είκοσι χρόνια – στο περίπου, από το 1991 και τις πρώτες αφίξεις Αλβανών στην Ελλάδα – δελτία ειδήσεων στην ιδιωτική τηλεόραση αλλά και δημοσιεύματα στις εφημερίδες όπου για κάθε έγκλημα η πρώτη σου έγνοια είναι να ‘ενημερώσεις’ τους τηλεθεατές ή αναγνώστες για την εθνικότητα των δραστών, αυτομάτως δυσκολεύεις απίστευτα τη ζωή των βιοπαλαιστών συμπατριωτών αυτών των δραστών που προσπαθούν με σκληρή δουλειά να τα βγάλουν πέρα σε μια ξένη χώρα. Αυτομάτως σπέρνεις φοβίες, προκαταλήψεις, στερεότυπα στον οικοδεσπότη πληθυσμό σε βάρος των μεταναστών κάθε προέλευσης. Το αν ο δράστης ενός εγκλήματος ήταν Ρώσος, Μεξικανός, Έλληνας ή Αφγανός θα έπρεπε να ενδιαφέρει μόνο τις σχετικές αρχές και υπηρεσίες, που ανάλογα θα κινηθούν σε κάθε περίπτωση. Όταν η εθνικότητα του δράστη μιας δολοφονίας, μιας ληστείας, ενός βιασμού, βγαίνει παραέξω μόνο φυλετικά μίση μπορεί να ενθαρρύνει, τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν σε περισσότερη εγκληματικότητα. Και σε αυτό τον φαύλο κύκλο έχουμε μπει και ζούμε τα τελευταία είκοσι χρόνια, με κύρια ευθύνη των μέσων μαζικής ενημέρωσης που κατ’ αυτόν τον τρόπο υποδαυλίζουν και διαιωνίζουν ένα κλίμα φανατισμού και φυλετικής δυσανεξίας. Ας αναλάβουν κάποια στιγμή τις ευθύνες τους πριν συμβούν τα ακόμη χειρότερα.