15 Μαΐ 2009

Κάψτε τις τηλεοράσεις, όχι τα βιβλία



«Συχνά παρατηρείται πολλοί μαθητές να καταστρέφουν τα σχολικά τους βιβλία στα προαύλια των σχολείων κατά το τέλος του σχολικού έτους. Σε άρθρο που θα δημοσιευθεί στη σχολική σας εφημερίδα να αιτιολογήσετε το παραπάνω φαινόμενο και να αναφερθείτε στους τρόπους θα συμβάλουν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης (500-600 λέξεις)».

Με αυτό το μείζονος σημασίας ερώτημα κλήθηκαν να αναμετρηθούν, με τις απαντήσεις τους, οι υποψήφιοι στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας που άνοιξε το φετινό πρόγραμμα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Άραγε γιατί από τότε που κι εγώ τελείωνα το Λύκειο μέχρι και σήμερα, αρχές του καλοκαιριού ή τέλη της άνοιξης, στήνονται πυρές έξω από σχολεία; Πυρές στις οποίες αγανακτισμένοι, μπουχτισμένοι μαθητές ρίχνουν τα σχολικά τους βιβλία της χρονιάς που πέρασε; Τα βιβλία που τόσο τους 'βασάνισαν', βγάζοντας έτσι το 'άχτι' τους; Φταίνε άραγε τα ίδια τα βιβλία, που πολλοί τα θεωρούν κακογραμμένα; Φταίνε μήπως οι εκπαιδευτικοί, που ίσως να μην κάνουν τη δουλειά τους με το απαιτούμενο κέφι; Φταίει το εκπαιδευτικό μας σύστημα εν τω συνόλω του; Ποιος φταίει τέλος πάντων για το ότι αυτό το μεσαιωνικού τύπου έθιμο συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι τις μέρες μας;

Αν με ρωτήσετε θα σας πω ότι, κατά τη γνώμη μου, δε φταίνε τόσο τα ενδεχομένως όχι και τόσο καλογραμμένα σχολικά βιβλία για το ότι στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς καταλήγουν στην πυρά. Ούτε και οι πιθανότατα άκεφοι, ανόρεχτοι εκπαιδευτικοί, που αποτελούν γρανάζια ενός όχι άψογου εκπαιδευτικού συστήματος. Υπάρχουν, νομίζω, και κάποιοι άλλοι λόγοι για τις πυρές έξω από τα σχολεία: λόγοι που έχουν να κάνουν με το βαθύτερο πολιτιστικό έλλειμμα της σύγχρονης Ελλάδας. Ή, αν θέλετε, με το ότι στα περισσότερα ελληνικά σπίτια – για να φύγουμε για λίγο από τα σχολεία – δεν υπάρχουν, στα σαλόνια ή στις κρεβατοκάμαρες, στα παιδικά ή στα εφηβικά δωμάτια και τόσα βιβλία για να καούν, αλλά περισσότερο συσκευές τηλεόρασης, ηχοσυστήματα, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, βιντεοπαιχνίδια και άλλα τέτοια είδη πρώτης ανάγκης – δηλαδή ανάγκης για αποβλάκωση και σκότωμα χρόνου. Άραγε γιατί δεν βλέπουμε, ούτε προβλέπεται να δούμε, νεοέλληνες να καίνε έξω από τα σπίτια τους τις τηλεοράσεις τους στο τέλος κάθε τηλεοπτικής σεζόν; Παρότι τα τηλεσκουπίδια που μας σερβίρονται, κυρίως από τα ιδιωτικά κανάλια, παραμένουν απείρως χειρότερα και από το πιο κακογραμμένο σχολικό βιβλίο;

11 σχόλια:

elli_auth είπε...

όταν είδα το πρωί τα θέματα, μου ήρθα στο μυαλό μια φράση που διάβασα πρόσφατα: χειρότερο απ'το να καις τα βιβλία είναι το να μην τα διαβάζεις...

maximus είπε...

Nομίζω πως όλα όσα αναφέρατε αποτελούν σοβαρές αιτίες για την απαξίωση των εννοιών σχολείο, δάσκαλος, βιβλίο. Η παιδεία που λαμβάνουμε ή δεν λαμβάνουμε από τους γονείς είναι επίσης σημαντικός παράγοντας στην διαμόρφωση της δικής μας γνώμης για την σημασία της πνευματικής τροφής στα σχολικά χρόνια αλλά και σε όλη μας ζωή.

crispy είπε...

Καλησπέρα. Δύο παραδείγματα. 1)Ο γείτονάς μας είναι παντρεμένος με Φινλανδή , μανιώδη αναγνώστρια. Η μικρή τους κόρη -δεν έχει κλείσει τα δύο χρόνια- μιμούμενη τη μητέρα της έχει ήδη μάθει να κρατά βιβλίο στο χέρι (και να περιεργάζεται εικόνες έστω). 2)Τα ανίψια μου , κατά το 1/4 Ελληνες και 3/4 Γερμανοί, όταν μας επισκέπτονται το καλοκαίρι κρατούν βιβλία στα χέρια τους κι όχι διάφορες, τελευταίας τεχνολογίας, ηλεκτρονικές μικροσυσκευές. Προσωπική εμπειρία: Το δημοτικό το έβγαλα στο εξωτερικό. Σχολικά βιβλία δεν είχαμε αλλά το σχολείο διέθετε μια τεράστια βιβλιοθήκη από όπου παίρναμε βιβλία που διαβάζαμε και για τα οποία συζητούσαμε αργότερα με τους δασκάλους. Ποιος και τι φταίει που τα Ελληνόπουλα μισούν τα βιβλία ; Όλοι οι παράγοντες που αναφέρετε αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι οι γονείς είναι εκείνοι που μπορούν να επηρεάσουν αποφασιστικά τη σχέση ενός παιδιού με τα βιβλία.

gerasimos είπε...

Καλό Έλλη. ;-)

Μάξιμους κι εγώ θα έλεγα ότι τα πρώτα διδάγματα τα παίρνει το παιδί από την οικογένεια. Και όταν η οικογένεια την περνάει μπροστά στην τηλεόραση, χαζολογώντας και με διάφορα άλλα γκάτζετς σε ένα σπίτι χωρίς βιβλία, τα υπόλοιπα δυστυχώς έρχονται ως φυσική συνέπεια...

crispy ακριβώς, όπως έλεγα και παραπάνω από το σπίτι μας ξεκινούν πολλά. Όταν οι ίδιοι οι γονείς δεν αγαπούν τα βιβλία, τι μηνύματα θα μπορούσαν να περάσουν στα παιδιά τους; Θα ήταν σαν να καπνίζουν σα φουγάρα και ταυτόχρονα να προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά τους ότι το κάπνισμα κάνει πολύ κακό και να το αποφεύγουν.

Meropi είπε...

Μεγάλωσα σ' ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Οικογένεια εκπαιδευτικών γαρ. Γι' αυτό μου φαίνεται αδιανόητο να καίω βιβλία. Ούτε κανείς στην εποχή μου έκαιγε βιβλία. Το βιβλίο ήταν το καταφύγιο μας τότε. Η τηλεόραση μπήκε αργότερα στη ζωή μας.

Locus Publicus είπε...

Το θέμα είναι διεθνές Γεράσιμε. Θυμάμαι όταν τέλειωσα το πανεπιστήμιο, είχα ήδη κρατήσει όλη τη βιβλιογραφία που είχα χρησιμοποιήσει (αγοράσει). Υπέροχα, μεστά βιβλία. Και κατόπιν την επέκτεινα. θεωρούσα πάντα αδιανόητο πώς ένας φοιτητής δεν θεωρεί αυτονόητο να τελειοποιήσει τη βιβλιογραφία που τουλάχιστον σχετίζεται με τον κλάδο του. Τα υπέροχα βιβλία των 50 δολλαρίων (τότε), πουλήθηκαν για μπύρες. Οι εκδόσεις αυτές, σήμερα δεν τυπώνονται πιά.

Οσο για την τηλεόραση, εδώ διαδραματίζονται τεράστια προσωπικά και κοινωνικά δράματα. Είναι ο μεγαλύτερος παθητικός βιασμός σκέψης που έχουν υποστεί οι ανθρώπινες κοινωνίες. Η κριτική σκέψη έχει εξαφανιστεί στο βωμό της παθητικής υπερπληροφόρησης. Δεν σου λέω βέβαια τίποτα το καινούργιο. Εξοχος πάντα, τις ευχές μου.

gerasimos είπε...

Μερόπη στη δική μου εποχή - δεκαετία του '80 ήμουν στο γυμνάσιο και το λύκειο - παρότι η τηλεόραση δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή( με ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ τη 'βγάζαμε' και χωρίς τηλεκοντρόλ, με τα μαλακά ναρκωτικά δηλαδή όπως είπε αργότερα ένας φίλος), ούτε και είχαμε αυτή την πληθώρα γκάτζετς (δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, cd players, κομπιούτερς και άλλα τέτοια) οι πυρές έξω από τα σχολεία έκαιγαν δυνατά. Δυστυχώς.

Λόκους δεν ξέρω αν διεθνώς το βιβλίο περνάει κρίση, αλλά το θέαμα με τις πυρές έξω από σχολεία με το τέλος της σχολικής χρονιάς δε νομίζω να συναντάται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όσο για την τηλεόραση, όπως είπες: παθητικός βιασμός σκέψης που μάλιστα τον απολαμβάνουμε...

Stefanos Max είπε...

ΜΠΛΟΓΚΟΚΟΥΙΖ

Ποιος γνωστος ηθοποιος απο τη δημοφιλη σειρα του mega "Πολυκατοικια" εχει δικο του προσωπικο blog;

http://blogo-sphera.blogspot.com/2009/05/blog-post_16.html

gerasimos είπε...

blogo είπαμε, τον απολαμβάνουμε τον βιασμό, αλλά όχι και να τον ζητάμε κιόλας... ;-)

Panos είπε...

Γεράσιμε, στο σπίτι μας υπάρχουν παντού βιβλία -στο καθιστικό, στις κρεβατοκάμερες ακόμα και στην κουζίνα. Η κόρη μας είναι μανιώδης βιβλιοφάγος. Καταλαβαίνεις ότι συμφωνώ απόλυτα μ' αυτά που λες.

gerasimos είπε...

Πάνο στην κουζίνα νομίζω έχουν και πολλές ελληνικές οικογένειες τα βιβλία τους: βιβλία συνταγών βεβαίως... ;-)