Να πω ότι χαίρομαι που ‘δικαιώθηκα’ γιατί ο αρχηγός της ΝΔ με την πολιτική που ακολουθεί επιβεβαιώνει το
‘πίσω ολοταχώς’ (και συγνώμη για την αυτοαναφορά) που έλεγα πέρσι τον Νοέμβριο ότι σηματοδοτούσε η εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ; Δεν χαίρομαι. Αλλά ο αρχηγός της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, ψηφίζοντας ‘όχι’ στα μέτρα, αποδεικνύει περίτρανα ακριβώς αυτό: ότι έχει μείνει προσκολλημένος στις ‘παλιές καλές’ νοοτροπίες στείρας αντιπαράθεσης, σε αυτές ακριβώς τις νοοτροπίες που οδήγησαν το πολιτικό σύστημα στην ανυποληψία και σύσσωμη την νεοελληνική κοινωνία στον εκτροχιασμό. Έναν εκτροχιασμό, που σφραγίζεται από το θέαμα τριών πολιτών να πεθαίνουν από ασφυξία σε μια τράπεζα και δεκάδων στο δρόμο από κάτω να περπατούν αμέριμνοι, αφήνοντάς τους αβοήθητους. Ανίκανος να δει μακρύτερα, ο αρχηγός της ΝΔ ακολουθεί την τακτική της αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση, της πόλωσης για την πόλωση. Χωρίς να υπολογίζει ότι η ίδια η χώρα που αποτελεί το σκηνικό της αντιπαράθεσής του με την κυβέρνηση βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, μιας αβύσσου στην οποία οδηγήθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από την καταστροφική πενταετία της κυβέρνησης Καραμανλή, της κυβέρνησης του κόμματός του. Αν υπάρχει κάτι χειρότερο από μια κυβέρνηση που αναγκάζεται να καταφύγει στο ΔΝΤ και την ΕΕ για να σωθεί η χώρα από τη χρεωκοπία (μια χρεωκοπία που, μην ξεχνάμε, οφείλεται ΚΑΙ σε παρελθούσες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ), είναι μια αντιπολίτευση που ακόμα και αυτή την ύστατη στιγμή σκέφτεται και δρα στενά αντιπολιτευτικά. Αν υπάρχει κάτι απεχθέστερο από μια κυβέρνηση που ενώ προεκλογικά υποσχόταν ότι θα ‘τα έπαιρνε’ όχι από μισθωτούς και συνταξιούχους αλλά από τους ‘έχοντες και κατέχοντες’ μετεκλογικά έκανε όσα ακριβώς υποσχόταν ότι δεν θα έκανε, είναι μια αντιπολίτευση που βλέπει μόνο τον εαυτό της και την κυβέρνηση σε ένα ρινγκ, σ’ έναν αγώνα μέχρι τελικής πτώσεως, αγνοώντας τι συμβαίνει έξω από αυτό το ρινγκ. Και, τελικά, αν υπάρχει κάτι τρομακτικότερο και από τους δυο τους, είναι εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι που θα τους ξαναψηφίσουν στις επόμενες εκλογές.
3 σχόλια:
κάτσε να εμφανιστεί εναλλακτική,άφθαρτη πρόταση και να δούμε αν θα τους ξαναψηφίσει κανείς...
Οι τύποι είναι θλιβεροί:ο μεν Σαμαράς να παλληκαρίζει εκ του ασφαλούς λέγοντας όχι στην πολιτική που σίγουρα θα εφάρμοζε κι ο ίδιος ευρισκόμενος στην ίδια θέση,και να προτείνει μαζί με την θλιβερή ηγετική του ομάδα ως μονότονη λύση το τσιτάτο της εκμετάλλευσης της δημόσιας περιουσίας,που κάποιος πέταξε οτι ανέρχεται ακριβώς(?) στο ύψος του χρέους,παραγνωρίζοντας οτι δεν μπορεί να πέσει τέτοιο πακέτο στο real estate χωρίς να καταρρεύσει η αγορά.
Κι απ την άλλη,οι εντολοδόχοι της Goldman Sachs,οι φωστήρες που μας παρέδωσαν άνευ διαπραγμάτευσης στα κοράκια των "αγορων"και του ΔΝΤ
που δεν είχαν καν τα καρύδια να προκαλέσουν την μπλοφα του Σαμαρά
ζητώντας την ψήφιση του Νόμου απ τα 3/5 της Βουλής...
Ίσως τελικά η επιλογή της Μαρφίν να μην ήταν και τόσο τυχαία...
1.000.000 έτρεξαν να ψηφίσουν τον ΓΑΠ, 800.000 τον Αντωνάκη. Μας αξίζουν αυτοί οι πολιτικοί και βρίσκονται στη χώρα που τους ταιριάζει.
squarelogic το να τους βλέπει κανείς να τρώγονται σαν τα σκυλιά κατηγορώντας ο ένας τον άλλο για το πόσα σκάνδαλα έχει το κόμμα του στο ενεργητικό του ή μετρώντας πόσες εξορίες πήγε ο πατέρας του μια μέρα μετά τον τόσο σοκαριστικό χαμό τριών ανθρώπων προκαλεί θλίψη, πράγματι...
Απόγονε μακάρι να ήταν τόσο 'λίγοι' οι ψηφοφόροι τους. Στις περσινές εκλογές πάνω από δυο εκατομμύρια ψήφισαν τον Αντωνάκη και πάνω από τρία τον ΓΑΠ. Και τους δυο μαζί, πάνω από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι. Πέντε εκατομμύρια άνθρωποι!
Δημοσίευση σχολίου