Η άνοδος και η πτώση ενός λαϊκού ειδώλου

Για τον Λάκη Λαζόπουλο έχω ξαναμιλήσει (μάλλον άρχισε να δείχνει την ηλικία του το blog). Όμως από τότε κύλησε πολύ νερό - ακόμη περισσότερο νερό - στ’ αυλάκι. Το σόου του απογειώθηκε ακόμη πιο πολύ σε τηλεθέαση, καταφέρνοντας παρά το πέρασμα των χρόνων να διατηρείται δημοφιλές ή μάλλον λαοφιλές. Ο Λάκης (ας μου επιτραπεί η οικειότητα μια και μιλάμε για έναν άνθρωπο που αυτοπλασάρεται ως ο γελωτοποιός της διπλανής πόρτας, ως ο αυτόκλητος υπερασπιστής του ‘λαού’ ενάντια στα διαπλεκόμενα συμφέροντα, τους διεφθαρμένους πολιτικούς και όσα άλλα) μου έδινε ανέκαθεν και ατράνταχτα την εντύπωση ενός ανθρώπου που κυρίως, που πάνω απ’ όλα, ήθελε στη ζωή του, στην καλλιτεχνική του σταδιοδρομία, να φτάσει κάπου. Που; Θα έλεγα στην καθιέρωσή του ως λαϊκού ινδάλματος, αλλά και ως παντοδύναμου opinion leader που μέσα από τη σάτιρα διαμορφώνει συνειδήσεις, απόψεις, στάσεις. Βέβαια, υπάρχει η αναπόφευκτη φθορά που φέρνει η συνεχής προβολή. Για να την αντιμετωπίσει, ο Λάκης ακολουθεί την πεπατημένη: κατεβάζει διαρκώς το επίπεδο του σόου, ‘εμπλουτίζοντάς’ το με όλο και χυδαιότερα, ‘σόκιν’ αστειάκια τα οποία πλέον καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος της παράστασής του, ενώ, δείχνοντας μια ιδιότυπη απληστία, προσπαθεί να ‘κλασικοποιήσει’ και τους παλιότερους, λιγότερο επιτυχημένους Δέκα Μικρούς Μήτσους, παρουσιάζοντας σκετσάκια της τότε εποχής στο λαοφιλές Αλ Τσαντίρι και στο τεράστιο πλέον κοινό του. Έχουμε εν ολίγοις έναν άνθρωπο που ‘πιάνοντας’ τον σφυγμό της επικαιρότητας καταφέρνει ή εν πάση περιτπώσει πασχίζει, παίρνοντας συστηματικά και στρατηγικά το μέρος του ‘λαού’ σε κάθε δυνατή συγκυρία απέναντι στους πάσης φύσεως ‘εχθρούς’ του - όπως χαρακτηριστικά με τις μαθητικές ή φοιτητικές καταλήψεις -, να εδραιωθεί ως η διαχρονική συνείδηση και φωνή του Έλληνα, από την εποχή των Μήτσων έως και σήμερα. Και να αποκτήσει την τεράστια δύναμη να διαμορφώνει την κοινή γνώμη, κερδίζοντας ένα στοίχημα αυτοεπιβεβαίωσης που φαίνεται να έβαλε πριν κάμποσο καιρό με τον εαυτό του. Aν τον είχα μπροστά μου θα του έλεγα: συγχαρητήρια Λάκη, το κέρδισες το προσωπικό σου στοίχημα. Μήπως όμως στην πορεία έχασες πολλά περισσότερα;