17 Μαΐ 2011

Μια βραδιά βιβλίου

Μόλις γύρισα από την απονομή των βραβείων του περιοδικού ‘Διαβάζω’ στο Νέο Μουσείο Μπενάκη. Αφορμή που βρέθηκα εκεί, η γυναίκα μου που ήταν υποψήφια για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, που τελικά δεν πήρε. Ίσως, του χρόνου, σε κάποια άλλη κατηγορία να φανεί πιο τυχερή! Οι εντυπώσεις μου από την εκδήλωση, ανάμικτες. Πλήρης η απουσία οποιουδήποτε εκπροσώπου της πολιτείας, της κυβέρνησης, των κομμάτων, του πολιτικού συστήματος. Κάτι που επισήμανε και η νικήτρια του βραβείου μυθιστορήματος Ιωάννα Καρυστιάνη, που είπε παίρνοντας το βραβείο της ότι ‘πάλι μόνοι μας ήμασταν φέτος’, οι άνθρωποι ας πούμε του βιβλίου. Προσωπικά η πλήρης απουσία πολιτικών δεν μου έκανε εντύπωση: πολιτική και πολιτισμός ποτέ δεν έκαναν καλή παρέα στη χώρα αυτή, λίκνο κατά τα άλλα του πολιτισμού και γενέτειρα της πολιτικής όπως την ξέρουμε. Tο αμφιθέατρο, βεβαίως, του μουσείου, όπου έγιναν οι απονομές κατάμεστο. Είδα τον Μένη Κουμανταρέα, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά που πήρε και το βραβείο δοκιμίου και με τον οποίο τα είπαμε λιγάκι μετά την εκδήλωση – του έδωσα συγχαρητήρια για το βραβείο και του συστήθηκα, γιατί τον θεωρώ από τους λίγους σύγχρονους Έλληνες που θα τολμούσε κανείς να τους πει διανοητές. Αυτό που δε μου άρεσε, η μοναξιά τους. Μόνος του γυρνούσε ο κος Τσουκαλάς, μόνος του είδα να φεύγει ο Θάνος Μικρούτσικος, αφού έκατσε λιγάκι σε ένα κολονάκι απ’ αυτά που εμποδίζουν τα αυτοκίνητα να ανέβουν στα πεζοδρόμια, για να ξαποστάσει έξω από την είσοδο του μουσείου, πριν συνεχίσει σκυφτός στο δρόμο της επιστροφής. Η επιβεβλημένη από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μοναξιά του πνευματικού ανθρώπου, του δημιουργού, στη σύγχρονη Ελλάδα, είναι πολύ σκληρή, αφόρητη, ιδίως όταν σε πλήττει ακόμα και σε μια κοσμική βραδιά βραβείων. Όσο εύκολα πλησιάζει και θαυμάζει ο Έλληνας τον τραγουδιστή, τον ηθοποιό, τον μεγαλοδημοσιογράφο, τον οποιοδήποτε ‘επώνυμο’ θεωρεί όμοιό του και βλέπει σαν δικό του άνθρωπο, τόσο κρατά σε απόσταση, τόσο νιώθει ξένο, τόσο τιμωρεί με δια βίου απομόνωση, τον πνευματικό δημιουργό. Απ’ την άλλη, πολλοί άνθρωποι γύρω μας έχουν πραγματικά ανάγκη κάτι το διαφορετικό, κάτι που να ξεφεύγει από την πεπατημένη της μαζικής τηλεκουλτούρας, από την επικράτεια της ασημαντότητας. Χειροπιαστό παράδειγμα, ο ταξιτζής που με πήγε από τη δουλειά στα βραβεία. Όταν στη διαδρομή του είπα που πήγαινα αποφάσισε να… έρθει κι αυτός, μια και απολάμβανε βιβλία που όπως λέγαμε στο ταξί τον έβαζαν να σκεφτεί αλλιώς, του άνοιγαν δρόμους. Αν είχαμε πάρει το βραβείο, θα το αφιέρωνα σ’ αυτόν.

13 σχόλια:

Meropi είπε...

Μου άρεσε ο ταξιτζής! Μπράβο του!
Υ.Γ. Δεν πειράζει που δεν πήρατε το βραβείο. Έχετε τη ζωή μπροστά σας.

Ανώνυμος είπε...

Εξαίρετη αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης.
Μπράβο Γεράσιμε!
Συγχαρητήρια στη Δώρα για την υποψηφιότητα!
Καλή συνέχεια.
Μάρα.

the elf at bay είπε...

Μπράβο ο ταξιτζής!

Όσο για τους πνευματικούς ανθρώπους δεν βλέπω κανένα να αρθρώνει λόγο σήμερα σε δημόσιο βήμα. Δεν ξέρω αν είναι φόβος ή μοιρολατρία.

gerasimos είπε...

Μερόπη καμιά φορά οι άνθρωποι μας ξαφνιάζουν ευχάριστα, ανατρέποντας τις προσχηματισμένες αντιλήψεις μας γι' αυτούς, όπως ο ταξιτζής μας. Κι είναι, αυτή η στιγμή της ανατροπής, υπέροχη!

gerasimos είπε...

Μάρα ευχαριστώ. Εύχομαι πράγματι να έχουμε (και οι δυο) και συνέχεια...:)

gerasimos είπε...

the elf at bay αν μιλάμε για την περίφημη 'σιωπή των διανοουμένων', θα έλεγα ότι, αντίθετα με ό, τι ίσως νομίζουν πολλοί, δεν οφείλεται τόσο στο ότι άνθρωποι που πραγματικά έχουν κάτι να πουν σιωπούν, αλλά στο ότι δεν υπάρχουν πολλοί να τους ακούσουν, να αναγνωρίσουν την ύπαρξή τους. Χαρακτηριστικά, μέσα στο πλήθος που μετά την εκδήλωση έπινε ένα ποτό στο αίθριο του μουσείου, συναντήθηκαν τα βλέμματά μας με τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά και πιάσαμε (εγώ του άνοιξα:) μια κουβέντα περί Καστοριάδη, που φαινόταν τόσο, μα τόσο εκτός τόπου και χρόνου, ακόμα και σε μια τέτοια εκδήλωση. Θα σου πω και το εξής: όταν το 2004 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο μου για τον μεγάλο αυτό διανοητή, είχα βάλει μέσα και το e-mail μου για να επικοινωνήσω με όσους το έπαιρναν. Παρότι το βιβλίο δεν τα πήγε άσχημα και 2-3 χιλιάδες άνθρωποι πρέπει να το πήραν στα χέρια τους, έλαβα μόλις ένα (!) e-mail, από έναν αρχιτέκτονα, θυμάμαι. Τι θέλω να πω; Στην Ελλάδα δεν διαθέτουμε την κουλτούρα, τις 'κλιματολογικές συνθήκες' αν θες, για να μπορεί κάποιος που θέλει λίγο να προβληματίσει (δε μ' αρεσει η λέξη 'διανοούμενος') να ακουστεί. Ή τουλάχιστον εγώ αυτό έχω δει.

the elf at bay είπε...

@gerasimos

Καστοριάδης, ε; Στα βαριά ναρκωτικά δηλαδή!

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Εύχομαι του χρόνου να είναι πιο τυχερή η σύζυγος! Αν και φέτος βραβευτήκατε για την επιρροή που ασκήσατε στο φίλο ταξιτζή! Συγχαρητήρια!

Τσαλαπετεινός είπε...

Να ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου την επόμενη φορά να φύγετε από την απονομή με βραβείο.
Εξαιρετική η ανταπόκρισή σου με εκπληκτικό φινάλε!

ippoliti_ippoliti είπε...

Eξαιρετική κάλυψη και η δική σας ματιά. Μπήκα γιατί σας είδα στον Τσαλαπετεινό. Μ'άρεσε τόσο η αναφορά σας στον ταξιτζή.
Καλή επιτυχία στο βιβλίο της συζύγου σας (καιεισπρακτική σε τέτοιους καιρούς)
Καλή σας ημέρα

gerasimos είπε...

Σταυρούλα η καημένη η σύζυγος με δυο μωρά, ένα ενός μηνός και ένα ούτε δυο χρονών και δη στη Θεσσαλονίκη, δε μπόρεσε να παρευρεθεί. Και η απώλεια του βραβείου ομολογώ κάπου με ανακούφισε (παρότι το ήθελα κι εγώ πολύ), γιατί θα ντρεπόμουν πολύ να το παραλάβω εκ μέρους της μπροστά σε όλους όσους ήταν εκεί!

gerasimos είπε...

Τσαλαπειτεινέ ευχαριστώ και ευχαριστώ και για την αναφορά στο μπλογκ σου.:)

gerasimos είπε...

ippoliti_ippoliti ευχαριστώ. Μια βραδιά βιβλίου όπως κι αν το κάνουμε αποτελεί ένα (πολύ) ευχάριστο διάλειμμα από την μνημονιακή μας καθημερινότητα.