Γιατί ο Ομπάμα θα πάτωνε στην Ελλάδα

Γιατί πιστεύω ότι ο Ομπάμα – προσέξτε, όχι κάποιος ΣΑΝ τον Ομπάμα, ο Ομπάμα αυτοπροσώπως – δεν θα τα κατάφερνε ποτέ στην Ελλάδα, ως υποψήφιος:

1) Η προεκλογική καμπάνια του Ομπάμα στηρίχτηκε σε δωρεές μικροποσών από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους μέσω ίντερνετ. Εφάρμοσε δηλαδή πολύ επιτυχημένα το «όχι πολλά από λίγους αλλά λίγα από πολλούς». Υπάρχει ΕΝΑΣ Έλληνας που θα προσέφερε ένα οποιοδήποτε μικροποσό εθελοντικά για την προεκλογική καμπάνια ενός πολιτικού; Και μάλιστα μέσω ίντερνετ και ΧΩΡΙΣ να περιμένει αντάλλαγμα; Νομίζω πως όχι.

2) Κυρίαρχο προεκλογικό σύνθημα του Ομπάμα ήταν το «Αλλαγή στην οποία μπορούμε να πιστέψουμε». Υπάρχει κανένας Έλληνας μετά το ΄81 που να πιστεύει στην «Αλλαγή» ή που να εμπνέεται από σύνθημα που περιλαμβάνει τη λέξη «αλλαγή»; Και πάλι νομίζω πως όχι.

3) Ο Ομπάμα κέρδισε στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές κινητοποιώντας εκατοντάδες χιλιάδες εθελοντές που αυτο-οργανώθηκαν απ’ άκρη σ’ άκρη των ΗΠΑ για να προωθήσουν την υποψηφιότητά του. Υπάρχει ποτέ περίπτωση στην Ελλάδα να αυτο-οργανωθούν πραγματικά εθελοντικές και όχι κρυφοκομματικές ομάδες ανθρώπων – οικογένειες, γειτονιές, συνάδελφοι – για να προωθήσουν εντελώς αυθόρμητα την υποψηφιότητα ενός πολιτικού επειδή πραγματικά ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ σ’ αυτόν; Και επιπλέον ΧΩΡΙΣ να περιμένουν ανταλλάγματα; Και πάλι δεν το βλέπω.

4) Ο Ομπάμα κέρδισε και τη μάχη των εντυπώσεων με τον μετρημένο, σεμνό και ισορροπημένο λόγο του, την χαρακτηριστικά αξιοπρεπή στάση του ακόμη και έναντι χτυπημάτων «κάτω από τη μέση» και με μια γενικότερη δημόσια παρουσία από την οποία απουσίαζαν οι φωνές, οι τσαμπουκάδες, οι απλωτές χειρονομίες. Υπάρχει περίπτωση Έλληνας πολιτικός – ΑΝ υπήρχε ποτέ τέτοιος – να κέρδιζε τις προτιμήσεις των Ελλήνων ψηφοφόρων ΧΩΡΙΣ φωνές, απλωτές χειρονομίες, φοβέρες και παλικαρισμούς; Δε νομίζω.

5) Ένα ακόμη χαρακτηριστικό και επαναλαμβανόμενο σύνθημα του Ομπάμα ήταν το «ναι, μπορούμε». Θα ακολουθούσε κανείς στην Ελλάδα κάποιον πολιτικό που θα υποσχόταν ότι «ναι, μπορούμε»; Πιστεύω πως όχι. Διότι καθημερινά ακούμε αλλά και διαπιστώνουμε πως όχι, δεν μπορούμε.

6) Δεν λέγεται Μπαράκ Παπανδρέου ούτε Μπαράκ Καραμανλής – ούτε καν Μπαράκ Μητσοτάκης ή Μπαράκ Σημίτης. Άρα δε θα είχε καμία ελπίδα, ιδίως μάλιστα για μια τόσο ταχεία ανέλιξη όπως αυτή από τη Γερουσία του Ιλινόι στην Προεδρία των ΗΠΑ μέσα σε λίγα μόνο χρόνια.