Δεν ξέρω αν βλέπετε ειδήσεις στην τηλεόραση και αν βλέπετε αν το ’χετε αντιληφθεί αλλά, στα ιδιωτικά κανάλια, το κακό με τον σχολιασμό έχει νομίζω παραγίνει τελευταία – κι όταν λέω «τελευταία» εννοώ τα τελευταία χρόνια. Με κάθε είδηση πέφτει τόσος σχολιασμός που σιγά-σιγά η καημένη η είδηση χάνεται από τα μάτια μας και τη θέση της παίρνουν οι απόψεις, οι φλυαρίες, οι πολυξερισμοί των «δημοσιογράφων» του κάθε δελτίου «ειδήσεων». Να πω εδώ ότι τους «δημοσιογράφους» αυτούς τους έχω εντός εισαγωγικών, διότι οι ατελείωτες αρλουμπολογίες, οι ακατάπαυστοι ξερολισμοί από τηλεοράσεως που συνοδεύονται, έτσι, για τα μάτια του κόσμου, από ένα γεμάτο κοινοτοπίες αρθράκι του κυρίου Πολυξέρη σε μια κυριακάτικη εφημερίδα, αρθράκι που πάει αγκαζέ με την τηλεοπτική λογοδιάρροια μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό «δημοσιογράφος», δεν κάνουν κάποιον δημοσιογράφο – κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα.
Δεν ξέρουμε, παρακολουθώντας, που σταματά η είδηση και που αρχίζει ο σχολιασμός, που τελειώνει η ενημέρωση κι αρχίζει το τηλεκαφενείο. Βεβαίως, θα μου πείτε ότι Έλληνες είμαστε, και παραμένουμε, όπως και να το κάνουμε, υπερβολικός λαός. Μας αρέσει να υπερβάλουμε, να κουτσομπολεύουμε ευκαιρίας δοθείσης, να μεγαλοποιούμε ενίοτε πράγματα και καταστάσεις. Αυτό το εθνικό μας χούι έχει κυριαρχήσει νομίζω και στα δελτία ειδήσεων, στα οποία μας πήραν φαίνεται πρέφα τι σόι κουτσομπόληδες είμαστε και θεώρησαν ότι αν υπάρχει άπλετος και «χορταστικός» σχολιασμός, οι ειδήσεις περιττεύουν. Μάλιστα, φαίνεται ότι οι «δημοσιογράφοι» που σχολιάζουν από τα παράθυρά τους ο καθένας, θεωρούν σαφώς πιο σημαντική την προσωπική τους άποψη από τις ειδήσεις που σχολιάζουν, πιστεύουν ότι μας ενδιαφέρει περισσότερο η γνώμη τους από το να ενημερωθούμε. Πώς και γιατί; Μυστήριο. Όπως και να ’χει το πράγμα, αν ως λαός έχουμε μια φυσική τάση προς τον σχολιασμό και το… χαλασμένο τηλέφωνο αυτοί βάλθηκαν να μας κάνουν χειρότερους. Και να καθιερώσουν τον μακρόσυρτο σχολιασμό, την κουβέντα για την κουβέντα, το σοβαροφανές πηγαδάκι, ως έγκυρη ενημέρωση. Για να κάνουν όσους παρακολουθούν από ομιχλώδη από τους καπνούς των τσιγάρων καφενεία ανά την επικράτεια να νιώσουν σαν στο… καφενείο τους, βλέποντας στα δελτία «ειδήσεων» κάποιους να κατασπαταλάνε τον χρόνο μας, φλυαρώντας ακαταπόνητα επί παντός επιστητού. Γιατί μην ξεχνάτε και το άλλο: όλα τα σφάζουν οι πάνσοφοι των παραθύρων, όλα τα μαχαιρώνουν. Έχουν, ως «δημοσιογράφοι» πάντα, άποψη για όλα. Και μάλιστα άποψη που μας σερβίρεται ως ενημέρωση. Σα να παρήγγειλες σε ένα ζαχαροπλαστείο παγωτό ένα πράμα, και να σου ’ρχεται κανταΐφι. Θα το φας; Θα το φας, γιατί το πλήρωσες και γιατί κανταΐφι είναι, έχει κι αυτό τη γλύκα του. Αλλά αυτούς ούτε τους πληρώσαμε, ούτε μας γλυκαίνουν. Οπότε θα πρότεινα να… αλλάξουμε ζαχαροπλαστείο. Ή να κόψουμε τα γλυκά.
9 σχόλια:
Όχι αγαπητέ, θα μας πάρουν χαμπάρι - για υτό και δεν θα σχολιάσω επί της ουσίας... :-)
Prokopis Doukas άντε το έβγαλα το υστερόγραφο.
Τουλάχιστον υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφετε, αλλά πολλοί έχουμε εθιστεί στο ζάπινγκ. Για να είμαι ειλικρινής ρίχνω κλεφτές ματιές σε όλους. Ειδικά άν η επικαιρότητα είναι συγκλονιστική ή αν είμστε σε προεκλογική περίοδο βλέπω ειδήσεις ξανά και ξανά. Τα γραφικά δεν αντέχω μόνο!
Λοιπόν αυτό σκεφτόμουν κι εγώ έντονα απόψε όταν παρακολουθούσα το δελτίο "Ειδήσεων" του MEGA. Σκεφτόμουν ακριβώς ότι δεν είναι δελτίο ειδήσεων αλλά talk show με όλη τη σημασία του show. Από τη 1 ώρα που διαρκεί, γύρω στα 45 λεπτά είναι, όπως λες κι εσύ, "ατελείωτες αρλουμπολογίες" από ημιμαθείς ως επί το πλείστον. Αυτή την ημιμάθεια την αντιλαμβάνομαι κυρίως όταν έρχεται η συζήτηση στα νομικά.
Oταν ήμουν μικρή δεν καταλάβαινα γρι απ'όσα έλεγαν οι δημοσιογράφοι και -κυρίως- οι βουλευτές.
Μεγαλώνοντας ανακάλυψα πως φέυ...απευθύνονται σε ηλικίες μέχρι τα 16 και αν!
Ετσι μιλούσαν και παλιότερα στη βουλή κι'εγώ ήμουν στόκος η το επίπεδο εχει γίνει...δάπεδο?????
MAXIMUS ασφαλώς και υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις: τα κρατικά δελτία κι αυτό του Σκάι, με πολύ λιγότερο σχολιασμό. Δυστυχώς όμως όπως είπες υπάρχει και ο εθισμός. Όσο περισσότερο και χαμηλότερου επιπέδου (ένα φεγγάρι ο Άλφα είχε μόνιμο σχολιαστή στο δελτίο του τον... Ψωμιάδη) σχολιασμό μας σερβίρει η τηλεόραση, τόσο περισσότερο εθιζόμαστε...
Meropi και όμως, αυτό το talk show όπως πολύ ωραία το είπες κι αυτές τις σοβαροφανείς αρλουμπολογίες στήνονται χιλιάδες κάθε απόγευμα να τις παρακολουθήσουν: μιλάμε για το πρώτο σε τηλεθέαση δελτίο... σχολιασμού.
patsiouri ούτε εγώ τους κατάλαβα ποτέ μου καλό μου. Απ' τη μια έβλεπα και βλέπω τον ξύλινο, προκάτ και αποστειρωμένο λόγο των πολιτικών κι απ' την άλλη τον εξυπνακίστικο, αγοραίο, ξερολίστικο λόγο των "δημοσιογράφων" των δελτίων: μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα... ή μάλλον μπρος Γκόρτσος και πίσω Πολυξέρης.
Το περίεργο είναι ότι κατά καιρούς έχω διαβάσει συνεντεύξεις παρουσιαστών που κριτικάρουν ακριβώς αυτό το μοντέλο που κατά τα άλλα υπηρετούν αγόγγυστα (πρόσφατα θυμάμαι νομίζω την Τρέμη). Κι επειδή μάλλον δεν πρόκειται περί σχιζοφρένειας, είναι σαφές ότι πρόκειται περί κυνισμού: αυτό το είδος πουλάει, αυτό πουλάμε.
xasodikis η απλώς για μια ακόμη φορά υποτιμούν εξόφθαλμα τη νοημοσύνη μας.
Δημοσίευση σχολίου