H αυξανόμενη εγκληματικότητα των... καναλιών

Δεν ξέρω αν έχετε παρακολουθήσει από τις τηλεοράσεις όλα αυτά τα ρεπορτάζ που μιλάνε για την αύξηση της εγκληματικότητας προβάλλοντας εικόνες από σπασμένα αυτοκίνητα, ανοιγμένα σπίτια, κρεμάμενα συρτάρια, γριούλες να μας κοιτούν με μάτια διάπλατα, έναν μπάρμπα – νομίζω τον ίδιο εδώ και χρόνια – με μια καραμπίνα και κάγκελα στα παράθυρα της μονοκατοικίας του που τον έχουν ληστέψει αμέτρητες φορές και έχει μετατραπεί σε Τζον Γουέιν και άλλα τέτοια. Καταρχάς και για να ξεκαθαρίσουμε το θολωμένο τοπίο, η αύξηση της εγκληματικότητας δεν νομίζω ότι αποτελεί είδηση. Είδηση θα αποτελούσε η μείωσή της. Γιατί λοιπόν τόσος χαμός; Γιατί τόσος ντόρος; Μήπως επειδή γινόμαστε όλο και λιγότερο... ιδανικοί ως θύματα κλοπής; Νομίζω ότι όσο περισσότερο εξαπλώνεται η φτώχεια, όσο περισσότερο η εξαθλίωση μας χτυπά επίμονα την πόρτα, τόσο περισσότερο τα κανάλια θα επιχειρούν να περάσουν στους τηλεθεατές το μήνυμα: εσείς καλά είστε ακόμα, μη στεναχωριέστε, δε βλέπετε τι γίνεται με τις κλοπές και μάλιστα με θύματα φτωχές γριούλες; Αλλά και να τους μεταδώσουν μια αίσθηση θαλπωρής, νοικοκυροσύνης, καθωσπρεπισμού, επίπλαστης αξιοπρέπειας. Όταν ο έρμος και εξαθλιωμένος τηλεθεατής βλέπει, με συνοδεία τρομακτικής μουσικής για να εμπεδωθεί το μήνυμα και να μεγαλώσει ο φόβος του, όλα αυτά τα πλάνα των κλοπών, τα αδειανά ρημαγμένα σπίτια, τα πεταμένα παντού ρούχα, τα λερωμένα από τη σήμανση κουφώματα, αυτομάτως νιώθει μια ζεστασιά να τον γεμίζει: νιώθει πιο αστός, πιο σπουδαίος. Το πορτοφόλι του σα να πάχυνε ξαφνικά, το δυαράκι του σα να μεγάλωσε και να χρειάζεται έξτρα μέτρα ασφαλείας για να φυλαχτεί από τους επιτήδειους που φθονούν την καλοπέρασή του, οι φθαρμένες του πιτζάμες σα να αποκτούν μια άλλη… αίγλη: την αίγλη που αποκτά κι ο ίδιος, του πτωχού – ή μήπως όχι και τόσο πτωχού τελικά σε σχέση με τις γριούλες-θύματα; – πλην τίμιου και αξιοπρεπούς νοικοκύρη, που κινδυνεύει από κάποιους άλλους – μετανάστες, τοξικομανείς, αδιευκρίνιστους άλλους, όχι νοικοκυραίους σαν τον ίδιο – που κλέβουν, ληστεύουν, ανοίγουν διαμερίσματα. Βάζω στοίχημα ότι όσο θα χειροτερεύουν οι συνθήκες ζωής μας, όσο λιγότερα χρήματα θα μας μένουν στο τέλος του μήνα, τόσα περισσότερα ρεπορτάζ για την αύξηση της εγκληματικότητας μας περιμένουν. Όχι γιατί η εγκληματικότητα αυξάνεται, κάτι που ΔΕΝ αποτελεί είδηση, αλλά γιατί αυξάνεται η δική μας η φτώχεια.