Πώς φτάσαμε ως εδώ;Φτάσαμε ως εδώ «χαϊδεύοντας» νομίζω επί δεκαετίες τη 17Ν, της οποίας τη «μαγκιά» και το «επαναστατικό» μουτράκι πολλοί εζήλεψαν και θαύμασαν, ακόμη κι αν δεν το παραδέχονταν μπροστά στα παιδιά τους αλλά μόνο «κρυφά» στην ταβέρνα, μ’ ένα ποτηράκι κρασάκι, λίγο παραπάνω κέφι και μερικούς φίλους-επαναστάτες-της-ταβέρνας για παρέα.
Φτάσαμε ως εδώ σπάζοντας ανελέητα πλάκα με τον εαυτό μας, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στις χρονίζουσες μεταπολιτευτικές αγκυλώσεις και τους αναχρονισμούς, επαναλαμβάνοντας το όχι απλώς κρύο αλλά παγωμένο πλέον ανέκδοτο του «συμβολισμού» του ασύλου, του «συμβολισμού» της ασύδοτης βίας, του «συμβολισμού» της αλογοουράς-παρέα με-φαλάκρα, του «συμβολισμού» του ενός και του άλλου. Μέχρι που όλοι αυτοί οι άδειοι συμβολισμοί άρχισαν να έχουν όχι συμβολικές αλλά πραγματικότατες επιπτώσεις: πανεπιστήμια λεηλατημένα, αυτοκίνητα σπασμένα, αποκαΐδια, καθημερινοί τσαμπουκάδες, τραμπουκισμοί.
Φτάσαμε ως εδώ ζώντας διαρκώς περισσότερο μέσα στην κατασκευασμένη και επίπλαστη ευκολία, υποδυόμενοι όλο και περισσότερο τους «αριστερούς» με το δεξιό, συντηρητικό και καταναλωτικό life-style μέχρι που μπήκαμε στο πετσί του ρόλου και ο ρόλος έγινε πραγματικότητα: μια πραγματικότητα που μας κατάπιε και καθημερινά μας καταπίνει βαθύτερα.
Φτάσαμε ως εδώ γιατί όσο πιο στραβά μας πήγαιναν τα πράγματα τόσο περισσότερο στραβοκοιτάζαμε για να μην πάρουμε χαμπάρι, να μη μας χαλάσει η εκδρομή το σαββατοκύριακο, να μη μας χαλάσει η χαρά που πήραμε απ’ το καινούργιο κινητό, να μη μας χαλάσει η διάθεση βρε παιδί μου. Και όσο περισσότερο βλέπαμε ότι δε μας βγαίνει, ότι το στράβωμα είχε αρχίσει να γίνεται αδιόρθωτο, τόσο το ρίχναμε στην τηλεόραση, μπας και ξεχαστούμε.
Φτάσαμε ως εδώ γιατί καθόμαστε και περιμένουμε από τους νέους, από τη «νεολαία» να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα. Και πέφτουμε απ’ τα σύννεφα όταν οι εικοσάρηδες αποδεικνύονται εξίσου αν όχι περισσότερο γερασμένοι, συντηρητικοί και στερούμενοι φαντασίας από εμάς τους «μεγαλύτερους». Γιατί δεν αρκούν μόνο τα νιάτα: χρειάζονται και παιδεία, πολιτισμός, καλλιέργεια, ταξίδια, ανοιχτά μάτια. Νιάτα ακαλλιέργητα, νιάτα ημιμαθή, νιάτα που αντί να ταξιδέψουν σε μια Ευρώπη χωρίς σύνορα προτιμούν μια ακόμα εκδρομή της φοιτητικής παράταξης στη Μύκονο, σημαίνει νιάτα ανίκανα να φέρουν την παραμικρή αλλαγή. Τα νιάτα που γεμίζουν καθημερινά τα καφέ και τα καφέ-μπαρ-club καπνίζοντας και πίνοντας φραπέδες σκυμμένα πάνω από τάβλια δε μπορούν να σώσουν όχι την Ελλάδα, αλλά ούτε καν τους εαυτούς τους.
YΓ: το συγκεκριμένο ποστ θα μείνει ψηλά μέχρι τουλάχιστον την ερχόμενη εβδομάδα γιατί το θεωρώ σημαντικό, μέσα από το διάλογο να δούμε τι έγινε στραβά, τι γίνεται ή δεν γίνεται σήμερα και τι μπορεί να γίνει για να ξεστραβώσουμε και να ξεστραβωθούμε. Θα με ενδιέφεραν πολύ οι απόψεις και οι προβληματισμοί σας ασχέτως αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με όσα λέγονται στο ποστ, με συμπαθείτε ή με αντιπαθείτε. Εκ της... διευθύνσεως (του μπλογκ :-P).
24 σχόλια:
Ναι Γεράσιμε - και όχι μόνο. Αφήνοντας επίσης την πολιτική να εκφυλιστεί σε "μπίζνα" και δημόσιες σχέσεις, την τηλεόραση και τη μουσική σ' ένα απέραντο σκυλο-ποπ κουτσομπολιό - και τη ζωή μας σε μια πλήρη ιδιωτεία, όπως επισημαίνεις, βεβαίως-βεβαίως.. :-)
Αν αναφέρεσε στην τρομοκρατία το θέμα είναι απλό (παραφράζοντας μία γνωστή ρήση): Έχουμε την τρομοκρατία που μας αξίζει, ακόμα και η 17Ν αποδείχθηκε πως ήταν μία πρόφαση για να λυστεύουν τράπεζες.
Όσον αφορά τις πολιτικοποιημένες εκδρομές στις διαφορες Μυκόνους αυτές είναι μία από τα πάρα πολλά πολιτισμικό σοκ που έπαθα όταν ήρθα στην Ελλάδα :(
Νομίζω ότι η πολιτεία δεκαετίες τώρα προσπάθησε πολύ για να φτάσουμε ως εδώ, σιγά σιγά έγινε αγουρίδα το μέλι. Βαρύ αυτό που γράφω, αλλά ίσως και να επιδίωξαν η πλειοψηφία της νεολαίας να είναι αυτή που είναι για να παραμένει στο τάβλι της. Δεν αποτελείς απειλή πίνοντας φραπέ με τις ώρες, ούτε γκρινιάζοντας για το σύστημα όλη μέρα.
Prokopis Doukas ήρθε η ώρα νομίζω να μιλήσoυμε για κάποια πράγματα ανοιχτά, χωρίς 'συμβολισμούς'...
ΙωάννηςΚ (πρώην ioannisk) θα ήθελα να μην είχαμε καθόλου τρομοκρατία, ούτε αυτή που μας αξίζει ούτε αυτή που δε μας αξίζει...
MAXIMUS δε νομίζω ότι φταίει απλώς η πολιτεία, αν κοιτάξουμε ο καθένας στον κοντινότερο καθρέφτη θα δούμε πολλά...
Καταθέτω την προσωπική μου συμφωνία με τα γραφόμενα. Η δημιουργία της μαζικής κουλτούρας του "δε βαριέσαι αδερφέ", του χαβαλέ, της απαξίωσης και παντελούς ελλειψης προσωπικών ευθυνών, πήρε 30 χρόνια για να δημιουργηθεί (όσο μια γενιά). Θα απαιτηθούν επομένως άλλα 30 χρόνια για τη δημιουργία μια άλλης σωστής συλλογικής συνείδησης βασισμένης σε κάποια ηθική, σεβασμό και Παιδεία. Αλλα απο κάπου πρέπει να ξεκινήσει. Και εφόσον οι διάφορες πολιτικές ιδεολογίες του σήμερα δεν παράγουν τίποτα σχετικό, η παρακμή θα συνεχιστεί. Την επόμενη φορά, υποθέτω, η βόμβα θα εκραγεί και χωρίς προβλήματα.
Locus Publicus νομίζω ήρθε ο καιρός να κάνουμε ο καθένας την προσωπική του ενδοσκόπηση και αυτοκριτική (καλά, εσύ ζεις εκτός Ελλάδας, οπότε τη... γλύτωσες:-) για όσα στραβά βλέπουμε, νιώθουμε και μας στεναχωρούν καθημερινά. Μόνο αν ξεκινήσουμε από τον εαυτό του ο καθένας μπορούμε νομίζω να πούμε ότι πραγματικά νοιαζόμαστε, ότι δε μένουμε απαθείς.
Γερασιμε. Αυτη η διαδικασια του να κοιταξουμε μεσα μας και να αναλαβει ο καθενας τις ευθυνες του, εχει εφαρμογη μονο σε αυτους που αντιλαμβανονται οτι υπαρχει προβλημα και εχουν διαθεση να κανουν κατι. Αλλα αυτοι παντα ετσι ενεργουσαν. Με τους πολλους υπολοιπους τι γινεται;
Aφου βολευτήκαμε ρε παιδιά.
Δημόσιο , 900 ευρώ πρώτος μισθός και όλα καλά.
α, μας βάλανε και στο ναυτικό και στην αεροπορία αντι για στρατό ξηράς, στην λούφα μια ζωή.
α, και επίδομα κομπιούτερ και εφ'άπαξ και, και, και.
Μην τους κατηγορούμε κιόλας.
''Εμείς'' παρακαλάγαμε να μας βοηθήσουνε.
Κατουρημένες ποδιές φιλάγαμε.
Και τα ναυλωμένα πούλμαν για τους ετεροδημότες πήραμε και απ'όλα.
Είμαστε διεφθαρμένοι ως το μεδούλι,
ας μην τα ρίχνουμε στους άλλους μια ζωή.
δεσποιναριον μακάρι να είχα όλες τις απαντήσεις... ιδίως σε τέτοια ερωτήματα...
fpboy 'Είμαστε διεφθαρμένοι ως το μεδούλι,
ας μην τα ρίχνουμε στους άλλους μια ζωή.' Γι' αυτό ακριβώς λέω, να ξεκινήσουμε από τον εαυτό του ο καθένας. Κι ας κάνω την αρχή, απ' αυτά που ανέφερες ως παραδείγματα: ΚΑΙ στην αεροπορία υπηρέτησα με 'μέσο' τη θητεία μου ΚΑΙ ναυλωμένο πούλμαν γα ετεροδημότες ψηφοφόρους συγκεκριμένου κόμματος χρησιμοποίησα για τζάμπα μετακίνηση (χωρίς εννοείται να ψηφίσω το συγκεκριμένο κόμμα) ΚΑΙ μέχρι το γραφείο γραμματέα υπουργού έφτασα αναζητώντας επαγγελματική αποκατάσταση (αυτό ήταν κάτι που νόμιζα μέχρι εκείνη τη στιγμή ότι ποτέ δε θα έκανα, αλλά μια χαρά με πήγαν μέχρι εκεί τα πόδια μου). Παρ' όλα αυτά ψάχνω να βρω την προσωπική μου άκρη, και αυτό νομίζω οφείλουμε πλέον να κάνουμε όλοι, αυτοί που είμαστε, όπου κι όπως κι αν είμαστε.
Έχετε δίκιο
Πολύ ωραίο και μεστό κείμενο...
Φτάσαμε ως εδώ γιατί βολευόμαστε να παίζουμε το παιχνιδάκι της δεξιάς-αριστεράς, δηλώνοντας αριστεροί για ψυχολογικούς λόγους, (είμαστε με τους αδικημένους νικητές και τώρα εκδικητές) και ψηφίζουμε ενίοτε δεξιά, οταν είναι να διορίσουν το παιδί στο Δημόσιο. Εξίσου εύκολα θα δηλώναμε δεξιοί, αν αυτοί παρουσιάζονταν ταυτισμένοι με την "πρόοδο" του SUV και τοου εξοχικού με την πισίνα. Και πάλι θα ήμασταν με τους νικητές-εκδικητές. Ενώ βαθιά μέσα μας ξέρουμε οι δυό αυτές λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα, είναι άδεια πουκάμισα (διαφορετικού οπωσδήποτε χρώματος)που τα φοράνε εξίσου βολεμένοι ή άνθρωποι που τρέμουν μην τους χαλάσουν τη βολή τους. Κι η τρομοκρατία καλή είναι, θυμίζει τις αμερικάνικες ταινίες που καταπίνουμε αμάσητες, πίνοντας καμιά μπυρίτσα τα βράδια που βυθιζόμαστε στον καναπέ για να χαθούμε από τον κόσμο. Ωραία είναι και η τρομοκρατία ως θέαμα γιατί έχει τζέρτζελο, χαβαλέ και πλάκα (τι άλλο να κάνεις στη ζωή σου, ρε γαμώτο, μια την έχουμε, ας τη διασκεδάσουμε. Υγεία πάνω από όλα. Υγεία) αρκεί να χτυπάνε πάντα τους άλλους. -Ζήτω ο ατομισμός του δε βαριέσαι ρε παιδί μου να πάνε οι άλλοι να κόψουν τον λαιμό τους, εγώ να'μαι καλά. Μνημονεύετε Φιόντορ Ντοστογιέφκι. Είχε μαλλιάσει η γλώσσα του να τα λέει. Να με συγχωρείτε για τη φλυαρία.
Γεράσιμε είναι θλιβερό αν το πιστέψουμε αυτό για τα νιάτα μας!
Όμως έχεις δίκιο το βλέπουμε και εμείς αυτό στην πλειοψηφία του να συμβαίνει στα παιδιά μας!
Όση προσπάθεια κι αν κάνει η οικογένεια για να τους εμφυσήσει ένα όνειρο και έναν αλτρουϊσμό το σύστημα της κοινωνίας μας δεν βοηθάει!
Από το σχολείο που δεν διδάσκει πλέον κλασσική παιδεία και αφήνει τις μαθήτριες και τους μαθητές να στολίζονται στις τάξεις λες και πάνε σε πάρτυ (σκουλαρίκια, μαλλιά χυτά, μίνι φούστες κλπ. κλπ.) μέχρι τα παραδείγματα που βλέπουν από τους κυβερνήτες μας με τις λαμογιές τους, τι να κάνει η οικογένεια;; πώς θα τα διδάξει ήθος και αγωνιστικότητα για έναν καλύτερο κόσμο;;
Πάμε όντως από το κακό στο χειρότερο! Και αλλοίμονο στις επόμενες γενιές!
MAXIMUS αν αυτός ήταν πληθυντικός απευθυνόμενος σ' εμένα με έκανε να αισθανθώ τόοοσο γέρος...:-P Ξέρεις, από μια ηλικία και μετά οι άνθρωποι όταν τους μιλάνε (νεότεροι) στον πληθυντικό κάτι παθαίνουν: πρόκειται για μια ακόμη απ' αυτές τις παραξενιές που έρχονται με τα χρόνια... όσο μεγαλώνουν τόσο θέλουν να νιώθουν πουρέιντζερς εεε συγνώμη τινέιτζερς ήθελα να πω.
ποετάστρος 'Ενώ βαθιά μέσα μας ξέρουμε οι δυό αυτές λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα, είναι άδεια πουκάμισα (διαφορετικού οπωσδήποτε χρώματος)που τα φοράνε εξίσου βολεμένοι ή άνθρωποι που τρέμουν μην τους χαλάσουν τη βολή τους.'
Γι' αυτό λέω ότι η αντίληψη των Ελλήνων για την πολιτική είναι εξόχως... καρεκλοκεντρική: ψηφίζουν είτε με το φόβο μη τους κουνήσουν οι 'άλλοι' από την καρέκλα τους είτε με την ελπίδα να τους στρογγυλοκαθίσουν σ' αυτήν οι 'δικοί τους'...
marianaonice τα είπα αυτά επειδή βλέπω όλη αυτή την πως να την πω... την νεολαιολαγνεία... την εξιδανίκευση των εφήβων και των εικοσάρηδων με την υποτίθεται αγνή, ανόθευτη και 'ιερή' οργή τους εναντίον ημών των μεγαλύτερων. Ξεχνώντας ότι πρόκειται για παιδιά που ζουν ανάμεσά μας: μεγαλώνουν εντός της μέσης ελληνικής οικογένειας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό), πάνε στα σχολεία μας και αργότερα στα πανεπιστήμιά μας (ό,τι κι αν σημαίνει ΚΑΙ αυτό). Ας μην περιμένουμε θαύματα λοιπόν, γιατί θα περιμένουμε πολύ.
Έτσι όπως τα λες είναι Γεράσιμε, τα παιδιά πάνε όπισθεν αντί μπροστά και φταίνε οι μεγαλύτεροι βολεμένοι που δεν νοιάζονται για τίποτα άλλο εκτός από το status που τους δίνουν τα χρήματα και το αυτοκίνητο τους.
Ίσως είμαι αποκομμέννη από την ελληνική κοινωνία αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ να παραπονιέται γονέας για κάποιο βιβλίο του παιδιού του ή να κάνει κάτι για τα τόσα βιβλία που τα παιδιά πηγαινοφέρνουν στο σχολείο.
mariana βιβλία; Είπες βιβλία;
Bloody hell, το είδα Γεράσιμε, τόσο άσχημα, ούτε κινηματογράφο δεν πάνε.
Τι παράδειγμα έχουν τα παιδιά για να έχουν γίνει καλύτερα;
mariana απ' τη στιγμή που πολλοί γονείς περνάνε τη ζωή τους μπροστά στην τηλεόραση ή υποχρεώνουν τα παιδιά τους να περάσουν τη δική τους μπροστά σε μια τηλεόραση, προκειμένου να τους αφήσουν ήσυχους, δε μπορούμε να περιμένουμε και πολλά από τα παιδιά αυτά σαν μεγαλώσουν...
Αισθάνομαι ότι έγραψες ένα ποστ που δυστυχώς εκφράζει και την δική μου οπτική για την ελληνική πραγματικότητα.
Το χειρότερο δε είναι ότι από πουθενά δεν βλέπω φως στο τούνελ.
OK, στην απάντησή σου αναφέρθηκα, γιατί μου διέφυγε η προσωπική ευθύνη. Επίσης, μπορεί να μην ανήκω, ακόμα, στους πουρέιντζερ, δεν ανήκω όμως ούτε στους τινέιντζερ χρόνια τώρα. Καλό βράδυ.
Μα Γεράσιμε αφού μας αρέσει όλο αυτό το παιγνίδι. Πώς να τ αλλάξουμε τώρα; Αφού η κοινωνία ως πρόσφατα τουλάχιστον ψιλοχαιρόταν για τη 17 Νοε....αν και τωρα νομίζω ότι ψιλοφοβάται, γιατί αρχίζουν να γίνονται πιο τυφλά τα χτυπήματα και οι εποχές είναι άλλες.... Τότε εκ του ασφαλούς, τωρα εκ του ανασφαλούς\σε χαιρετώ\ριτς
αθεόφοβος προσωπικά κάνω ό,τι μπορώ, στην offline ζωή μου - έχοντας φτάσει να γίνω 'γραφικός' - για να κάνω κάποιες νοοτροπίες να αλλάξουν. Αλλά νομίζω ότι χρειάζεται κάτι ευρύτερο, μαζικότερο και 'δυνατότερο'.
MAXIMUS ώστε έτσι... μήπως είμαστε συνομήλικοι τότε; :-)
ritsmas δυστυχώς στην Ελλάδα αργούμε πάααρα πολύ να δούμε τι κάναμε λάθος. Μπαίνουν και οι 'συμβολισμοί' στη μέση, πολιτικοί που χρόνια τώρα περιορίζονται στο να 'καταδικάζουν απερίφραστα' κι άλλα τέτοια εμπόδια και... άστα να πάνε.
Θα συμφωνήσω με τους Maximus, Locus Publicus, ότι φτάσαμε εδώ με συστηματική προσπάθεια 30 χρόνων... Και αυτό που με τρομάζει είναι πως δε βλέπω να φτάνουμε στον πάτο για να σταματήσουμε τουλάχιστον να πέφτουμε. Πολύ φοβάμαι πως σύντομα θα έχουμε και θύματα.
Και δυστυχώς δε βλέπω και τι μπορεί να κάνει ο καθένας μόνος του. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο, και στο κάτω-κάτω, οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται κιόλας να κάνουν κάτι...
Καλό Σαββατοκύριακο.
:) Καλό σαββατοκύριακο
Odysseas μα εμείς, ο καθένας μας φτάσαμε την κατάσταση εκεί που έφτασε, άρα εμείς μπορούμε και να την αλλάξουμε...;-)
Δημοσίευση σχολίου