Βασίλης Λογοθετίδης, ο αξέχαστος

Χθες συμπληρώθηκαν ακριβώς 49 χρόνια από την ημέρα του θανάτου του Βασίλη Λογοθετίδη, του μεγαλύτερου κωμικού που κατά την ταπεινότατη άποψή μου γνώρισε ποτέ η Ελλάδα. Του χρόνου τέτοια μέρα θα συμπληρώνονται ολοστρόγγυλα 50 χρόνια από το θάνατό του αλλά βλέπετε δεν… κρατιόμουν και θέλησα να ανεβάσω για χάρη του αυτό το μικρό ποστ. Στο βιντεάκι που βλέπετε, από την ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (1948) και που αξίζει να παρακολουθήσετε ολόκληρο, υποδύεται έναν άνθρωπο της διπλανής μας πόρτας που αναρωτιέται, επιστρέφοντας στην αυλή της γειτονιάς αναστατωμένος από ταραχές και συγκρούσεις που είδε στο δρόμο, γιατί «σφαζόμαστε μεταξύ μας». Οι αυλικοί του φίλοι, ρίχνoντας το φταίξιμο ο ένας εδώ κι ο άλλος εκεί, μιλάνε άλλος για «φασίστες» και άλλος για «αναρχικούς», κάνοντας τον θεατή του σήμερα να σκεφτεί, κάπως μελαγχολικά ειν' η αλήθεια, ότι, πραγματικά, σα να μην πέρασε μια μέρα από τότε, από τα πρώτα χρόνια μετά την Κατοχή, από την εποχή του Εμφυλίου, μέχρι τους σημερινούς «μπαχαλάκηδες» και τα «φασιστοειδή». Απολαύστε τον Βασίλη Λογοθετίδη, τον ηθοποιό που παίζει σα να μην παίζει, που μοιάζει σα να τον έπιασε και να τον τραβά η κάμερα εν αγνοία του...

Να πω και ότι χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη στον πατέρα μου, που δε ζει πια, για το ότι με «μύησε» – ο ίδιος είχε προλάβει να απολαύσει τον μεγάλο κωμικό και στο θέατρο – στην υψηλή τέχνη του Λογοθετίδη. Aυτό το μικρό, Λογοθετίδειο ποστάκι δε θα μπορούσε παρά να του 'ναι αφιερωμένο.