Μεγάλο κύκλο διαδικτυακών φίλων αλλά φτωχή κοινωνική ζωή έχουν οι χρήστες του Facebook σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα των ΝΕΩΝ. Δεν ξέρω εσάς, αλλά εμένα προσωπικά δε μου φαίνεται περίεργο αυτό. Γιατί άλλωστε θα έψαχνε ποτέ κάποιος για φίλους στο ίντερνετ; Όντας απογοητευμένος από τους πραγματικούς του, off-line φίλους θα έλεγα. Ή μη διαθέτοντας πραγματικούς, εκτός ίντερνετ φίλους. Και λέω πραγματικούς, γιατί δε νομίζω ότι οι δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες κάποτε ‘friends’ του Facebook θα μπορούσαν ποτέ να θεωρηθούν φίλοι με την παλιά, καλή έννοια της λέξης. Φίλοι δηλαδή με τους οποίους πήγαμε μαζί διακοπές όταν δεν είχαμε ακόμα κορίτσια – ή αγόρια –, φίλοι με τους οποίους ξενυχτήσαμε μια έναστρη καλοκαιρινή βραδιά ανοίγοντας ο ένας στον άλλο τις ψυχές μας, φίλοι με τους οποίους τσακωθήκαμε, φιλιώσαμε, ξαναμαλώσαμε και τα ξαναβρήκαμε. Φίλοι με τους οποίους κάναμε ατελείωτες βόλτες κουβεντιάζοντας, πήγαμε μαζί σινεμά, για φαγητό ή για ποτά, σταθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλο στις ‘μαύρες’ μας. Οι ‘friends’ του Facebook δε νομίζω ότι θα μπορούσαν ποτέ να τα κάνουν όλα αυτά. Το πολύ που μπορούν να κάνουν, να μας στείλουν κανένα ηλεκτρονικό φιλάκι ή ‘πείραγμα’, καμιά αστεία φατσούλα, κανένα βιντεάκι, γεμίζοντας τον άδειο χρόνο μας. Όμως οι φίλοι θα ’πρεπε νομίζω να αποτελούν κάτι πολύ περισσότερο από τέτοιου είδους μπαλώματα για τον άδειο χρόνο μας. Και μάλιστα εκ του μακρόθεν, χωρίς καν να μας βλέπουν και να τους βλέπουμε. Για να μην παρεξηγηθώ, δε θα με περιέγραφα ποτέ ούτε θα ήθελα να με δείτε ως τεχνοφοβικό. Απλώς νομίζω ότι σε αυτή τουλάχιστον την περίπτωση, καλά θα κάναμε να ήμασταν κάπως ‘κουμπωμένοι’. Και να μην παίρνουμε τους διαδικτυακούς μας ‘φίλους’ και πολύ στα σοβαρά. Aλλιώς κινδυνεύουμε να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας χωρίς… φίλους.
27 Φεβ 2009
The lonely crowd
Μεγάλο κύκλο διαδικτυακών φίλων αλλά φτωχή κοινωνική ζωή έχουν οι χρήστες του Facebook σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα των ΝΕΩΝ. Δεν ξέρω εσάς, αλλά εμένα προσωπικά δε μου φαίνεται περίεργο αυτό. Γιατί άλλωστε θα έψαχνε ποτέ κάποιος για φίλους στο ίντερνετ; Όντας απογοητευμένος από τους πραγματικούς του, off-line φίλους θα έλεγα. Ή μη διαθέτοντας πραγματικούς, εκτός ίντερνετ φίλους. Και λέω πραγματικούς, γιατί δε νομίζω ότι οι δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες κάποτε ‘friends’ του Facebook θα μπορούσαν ποτέ να θεωρηθούν φίλοι με την παλιά, καλή έννοια της λέξης. Φίλοι δηλαδή με τους οποίους πήγαμε μαζί διακοπές όταν δεν είχαμε ακόμα κορίτσια – ή αγόρια –, φίλοι με τους οποίους ξενυχτήσαμε μια έναστρη καλοκαιρινή βραδιά ανοίγοντας ο ένας στον άλλο τις ψυχές μας, φίλοι με τους οποίους τσακωθήκαμε, φιλιώσαμε, ξαναμαλώσαμε και τα ξαναβρήκαμε. Φίλοι με τους οποίους κάναμε ατελείωτες βόλτες κουβεντιάζοντας, πήγαμε μαζί σινεμά, για φαγητό ή για ποτά, σταθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλο στις ‘μαύρες’ μας. Οι ‘friends’ του Facebook δε νομίζω ότι θα μπορούσαν ποτέ να τα κάνουν όλα αυτά. Το πολύ που μπορούν να κάνουν, να μας στείλουν κανένα ηλεκτρονικό φιλάκι ή ‘πείραγμα’, καμιά αστεία φατσούλα, κανένα βιντεάκι, γεμίζοντας τον άδειο χρόνο μας. Όμως οι φίλοι θα ’πρεπε νομίζω να αποτελούν κάτι πολύ περισσότερο από τέτοιου είδους μπαλώματα για τον άδειο χρόνο μας. Και μάλιστα εκ του μακρόθεν, χωρίς καν να μας βλέπουν και να τους βλέπουμε. Για να μην παρεξηγηθώ, δε θα με περιέγραφα ποτέ ούτε θα ήθελα να με δείτε ως τεχνοφοβικό. Απλώς νομίζω ότι σε αυτή τουλάχιστον την περίπτωση, καλά θα κάναμε να ήμασταν κάπως ‘κουμπωμένοι’. Και να μην παίρνουμε τους διαδικτυακούς μας ‘φίλους’ και πολύ στα σοβαρά. Aλλιώς κινδυνεύουμε να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας χωρίς… φίλους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Υπάρχει απαγοήτευση στον κόσμο Γεράσιμε και πιστεύουν ότι έτσι θα βρουν φίλους. Πως όμως θα γίνει φίλος σου κάποιος που δεν μπορείς να δεις;
Όπως πολύ σωστά αναφέρεις Γεράσιμε μου με τους φίλους μας "τσακωθήκαμε, φιλιώσαμε, ξαναμαλώσαμε και τα ξαναβρήκαμε". Σήμερα δεν έχουμε πολύ καιρό στη διάθεση μας για μαλώματα και ξεμαλώματα και το ρίξαμε στους εικονικούς επιδερμικούς @φίλους, με τους οποίους λίγες πιθανότητες έχουμε να μαλώσουμε. Λίγες όμως πιθανότητες να τρέξουν στο πλευρό μας όταν πραγματικά τους χρειαστούμε.
Καλό τριήμερο σου εύχομαι με τους πραγματικούς σου φίλους
Γνώμη μου είναι ότι για όσους αναζητούν φίλους με την βαθιά έννοια της λέξης, σίγουρα το διαδύκτιο δεν είναι ο κατάλληλος χώρος. Μπορεί και κάποιος να είναι τυχερός βέβαια, αλλά όπως έλεγε νομίζω ο Αριστοτέλης "Εκείνος που έχει φίλους, δεν έχει φίλο". Όσοι όμως βρισκόμαστε, ίσως και ώρες κάποιες φορές, στα ιστολόγια δεν σημαίνει πάντα ότι δεν έχουμε κοινωνική ζωή ή ότι είμαστε απογοητευμένοι . Προσωπικά έχω αρκετούς γνωστούς και λίγους φίλους. Όταν αποφάσισα να δημιουργήσω τον Maximus το έκανα από ανάγκη να εκφραστώ και με άλλους τρόπους. Οι επαγγελματικο-οικογενειακές μου υποχρεώσεις λοιπόν μου δίνουν ελεύθερο χρόνο τις βραδινές ώρες που όλοι είναι κουρασμένοι ή κοιμούνται. Εκ φύσεως ανήσυχο ον δεν μπορώ να περιμένω το Σαββατοκύριακο ή ποια ώρα της ημέρας ο φίλος θα είναι διαθέσιμος να ακούσει για παράδειγμα για τις αναμνήσεις μου από τα νόστιμα φαγητά της συγχωρεμένης τη γιαγιά μου. Άσε που μπορεί να τις έχει χιλιοακούσει ή να βαριέται και καλά θα κάνει. Επίσης οι φίλοι μου δεν είναι bloggers και δεν μπαίνουν καν να δουν τι γράφω. Με ικανοποιεί λοιπόν αφάνταστα που και κάποιοι άλλοι άνθρωποι μου λένε την γνώμη τους ή εγώ σχολιάζω τις απόψεις τους χωρίς να ξέρω καν ποιοι είναι. Δεν θέλω να μάθω ούτε αν είναι άντρες, γυναίκες, gay ή ότι άλλο. Αν τύχει και γράψουμε και δυο κουβέντες παραπάνω, έτυχε. Έχει την γοητεία του, δε λέω, να σε ελκύει κάποιος άγνωστος μόνο μέσα από την γραφή του. Δεν έχουμε όλοι όμως εμμονή να βρούμε φίλους καρδιακούς ή εραστές μέσα στα blog. Το βλέπω από την κοινωνιολογική του πλευρά το θέμα.
Υ.Γ. Για να είμαι ειλικρινής ένιωσα την ανάγκη να σχολιάσω, παρότι συμφωνώ με το άρθρο σας, γιατί με αφορμή αυτό, θυμήθηκα κάποιου το άρθρο, σύμφωνα με το οποίο όσοι γράφουν για τα συναισθήματά τους στο διαδύκτιο είναι κατεστραμμένοι άνθρωποι που χρειάζονται ψυχοθεραπεία!
Καλή Σαρακοστή!
mariana απογοήτευση και απερισκεψία θα έλεγα, που τους οδηγεί να χάνουν τις ώρες τους προσθέτοντας εικονικούς 'φίλους' στο προφίλ τους του Facebook.
Meropi ακριβώς, δεν 'έχουμε' πολύ χρόνο για τα ουσιαστικά, για τις βαθιές εμπειρίες της ζωής και ξεμένουμε με τις ρηχές πλευρές της... καλό τριήμερο και σ' εσένα.
MAXIMUS στο ποστ δε μιλούσα τόσο για τα blogs αλλά περισσότερο για τους 'friends' του Facebook. Σε αυτή δηλαδή την οφθαλμαπάτη αναφερόμουν, των 'φίλων' που δεν υπήρξαν ούτε κατά πάσα πιθανότητα θα γίνουν ποτέ φίλοι - ούτε καν γνωστοί - του χρήστη του Facebook. Όσο μεγαλώνουμε νομίζω, διαπιστώνουμε ότι η λέξη 'φίλος' δε μπορεί παρά να έχει αυτή τη βαθιά έννοια, στην οποία αναφέρθηκα στο ποστ κι εσύ στην αρχή του σχολίου σου. Γι' αυτό ακριβώς θεωρώ κατάχρηση και παραπλάνηση την τόσο εύκολη και ανέξοδη χρήση της από μια ιντερνετική εφαρμογή όπως το Facebook. Παραπλάνηση η οποία, ιδίως για τους νεότερους, ενέχει νομίζω κινδύνους. Όσον αφορά στα blogs, στα δυο χρόνια που ασχολούμαι έχω γνωρίσει ΚΑΙ από κοντά ενδιαφέροντες ανθρώπους όπως θα γνώριζα και μέσω οιουδήποτε άλλου τρόπου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι γίναμε φίλοι. Καλή Σαρακοστή και σ' εσένα.
Συμφωνώ απόλυτα! Δεν απευθυνόμουν αποκλειστικά στο άρθρο σας. Ήθελα να γράψω και λίγα παραπάνω γιατί το είχα απωθημένο. Επίσης ξαναδιαβάζοντας το σχόλιό μου θα ήθελα να διορθώσω: η λέξη είναι "διαδίκτυο" (γιατί τη γράφω λάθος). Γεια χαρά
Έχεις απόλυτο δίκαιο, άλλωστε έχουν γραφτεί πολλά άρθρα για αυτο το θέμα. Ο μόνος λόγος που χρησιμοποιώ το Facebook είναι γιατί μου το ζήτησε η αδελφή μου.
ΙωάννηςΚ (πρώην ioannisk) προσωπικά, έχω 'περιοριστεί' στο blog μου. Για τα υπόλοιπα δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος, ούτε και ουσιαστική διάθεση.
Δημοσίευση σχολίου