3 Φεβ 2009

To χαμένο κέντρο



Μια εικόνα, λένε, αξίζει χίλιες λέξεις. Ένα ολόκληρο βίντεο – που αποτελείται από δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες εικόνες – πόσες λέξεις άραγε αξίζει; Αναρίθμητες, αναμφίβολα. Οπότε τι να πουν τα λόγια. Άλλωστε, το βίντεο που βλέπετε αναπαριστά νομίζω ανάγλυφα τη σημερινή Ελλάδα: ένα κουβάρι συνδικαλιστών, ανδρών των ΜΑΤ, πολιτικών και παρατρεχάμενων αλλά και αργόσχολων «περίεργων», που όλοι τους περιστρέφονται με ακρίβεια τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου στην τροχιά τους, γύρω από ένα χαμένο κέντρο. Τρακτέρ εξοπλισμένα με ελληνικές σημαίες, μαγκουροφόρους και ελαιόδεντρα, άνδρες των ΜΑΤ που ψεκάζουν στα πρόσωπα των ανθρώπων αμέριμνοι, σα να περιποιούνται τα φυτά στη βεράντα ή το σαλόνι τους, πολιτικοί που έσπευσαν προς άγραν ψήφων και εύκολης δημοσιότητας, παρατρεχάμενοι που για κάτι τέτοια ζουν, για να ξεχωρίσουν ανάμεσα στους άλλους κοινούς θνητούς ως συνοδοί του βουλευτή. Όλοι τους στροβιλίζονται γύρω από τη χαμένη μας κοινωνικότητα, τη χαμένη μας αμοιβαία εμπιστοσύνη, τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, τη χαμένη μας αθωότητα σαν δορυφόροι ενός πλανήτη που δεν υπάρχει πια σε ένα σύμπαν μικροσυμφερόντων, άναρθρων κραυγών και βίας, στο οποίο έχουν καταδικαστεί να αιωρούνται αιωνίως. Κι εμείς μαζί τους.

5 σχόλια:

phlou...flis είπε...

Με μία λέξη: θλίψη

maximus είπε...

Δεν έχω ξαναδεί κουκουλοφόρους με τρακτέρ είναι η αλήθεια.
Έπρεπε όμως κι αυτοί να έχουν μερικά Maalox βρε παιδί μου.

Memoryland, συγχώρεσε το χιούμορ μου, αλλά δεν αντέχεται τόση παρακμή.

δεσποιναριον είπε...

Ειλικρινα δε ξερω τι σχολιο να αφησω. Τα βλεπω κι εδω καθε βραδυ και με πιανει ενα σφιξιμο.

Locus Publicus είπε...

Αυτά που βλέπουμε φίλε Γεράσιμε είναι απύθμενο μίσος ο ένας για τον άλλον. Ο οποιοσδήποτε ένας για τον οποιοδήποτε άλλον. Ολα πλέον έχουν καλυφθεί με ενα πέπλο άκρατης ανομίας, και χαβαλέ επιπέδου Ρωμαϊκής Αρένας. Αδύνατον να μην γελάσεις πια με τις διάφορες δηλώσεις, ή να ξεχωρίσεις άν πίσω απο το γηπεδικό αυτό μοτίβο υπάρχουν πραγματικά αιτήματα. Ισως οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να συμφωνήσουν πλέον να συναντιούνται απλά για ξύλο και χημικά, μιά φορά την εβδομάδα. Μπάς και εκτονωθεί το έθνος.

gerasimos είπε...

phlou...flis και... πολλά είπες.

MAXIMUS τελευταίο καταφύγιο το χιούμορ.

δεσποιναριον τα λόγια γενικώς περιττεύουν νομίζω.

Locus Publicus δε θα έλεγα τόσο μίσος αλλά περισσότερο απόγνωση μαζί με αποξένωση.