21 Φεβ 2009

Μήπως να βλέπαμε και λίγο παραέξω τι γίνεται;

Το προπερασμένο καλοκαίρι αντί της Ελλάδας προτιμήσαμε με τη γυναίκα μου για τις διακοπές μας τη νότια Ευρώπη. Ήταν έναν ταξίδι που το κάναμε οδικώς, ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη και φτάνοντας μέχρι τη Βαρκελώνη. Μείναμε μια εβδομάδα στην Ιταλία, μια στην Καταλονία και μια ακόμη στη Γαλλία – σας έχω λινκάρει τα σχετικά ποστ από τότε, για όσους ενδιαφέρονται. Αυτό που μου έκανε τότε μεγάλη εντύπωση και οδήγησε σε αυτή την ανάρτηση, ήταν ότι και στα τρία (αγροτουριστικά) καταλύματα που είχαμε μείνει – και τα οποία δεν είχαν μόλις ανοίξει, λειτουργούσαν για χρόνια – οι ιδιοκτήτες μας είχαν πει ότι ήμασταν οι πρώτοι Έλληνες που έβλεπαν (ως πελάτες, εννοείται). Γινόμασταν λοιπόν κάθε φορά η ατραξιόν τόσο για τους ιδιοκτήτες όσο και για τους λοιπούς Ευρωπαίους πελάτες, που έψαχναν να βρουν ποιοι και τι σόι πράμα ήταν τέλος πάντων αυτοί οι Έλληνες που έφτασαν – ταξιδεύοντας μόνοι τους (άλλο «περίεργο» αυτό όπως θα δείτε στη συνέχεια) – μέχρι εκεί. Δεν τους αδικώ: καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας ούτε εμείς οι ίδιοι συναντήσαμε πουθενά άλλους Έλληνες. Ούτε καν στα συνήθως πολυσύχναστα τουριστικά αξιοθέατα των χωρών αυτών (με την εξαίρεση του Μονακό, όπου είδαμε νομίζω ένα νέο ζευγάρι Ελλήνων). Αναρωτήθηκα λοιπόν, σε σχέση και με την αμέσως προηγούμενη ανάρτησή μου, γιατί οι Έλληνες δεν ταξιδεύουμε συχνότερα στην Ευρώπη. Και μάλιστα σε μια Ευρώπη στην οποία ποτέ στο παρελθόν δεν ήταν τόσο εύκολο να διαβεί κανείς τα «σύνορα» απ’ τη μια χώρα στην άλλη: από τη Θεσσαλονίκη μέχρι και τη Βαρκελώνη δεν χρειάστηκε ούτε μια φορά να δείξουμε σε κανέναν ταυτότητες ή διαβατήρια. Μεταξύ των χωρών δεν υπήρχαν πια συνοριακά φυλάκια, απλώς συνηθισμένα διόδια και ταμπέλες που ενημέρωναν τους οδηγούς σε ποια χώρα έμπαιναν και από ποια έβγαιναν. Βέβαια, θα μου πείτε ότι αν όχι το καλοκαίρι, τους χειμωνιάτικους μήνες ταξιδεύουμε οι Έλληνες στην Ευρώπη. Αλλά ΠΩΣ ταξιδεύουμε; Με γκρουπ, οργανωμένα δηλαδή και όχι ανεξάρτητα, όπως πάρα πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι. Γιατί άραγε; Έχοντας ταξιδέψει και με γκρουπ και εντελώς ανεξάρτητα όπως στο ταξίδι αυτό, σας διαβεβαιώνω ότι δεν συγκρίνονται οι δυο αυτοί τρόποι να επισκεφθεί κανείς «ξένα» μέρη. Με το γκρουπ αποτελεί απλώς κομμάτι ενός κοπαδιού που διαρκώς κουτσομπολεύει, αστειεύεται, σχολιάζει υπεροπτικά τα «περίεργα» και γενικά κάνει ό, τι μπορεί για να μην αφήσει να επηρεαστεί από τίποτα απ’ όσα βλέπει, πολιτιστικά. Φεύγει δηλαδή κανείς απ’ την Ελλάδα και επιστρέφει με το κοπάδι του σ’ αυτήν ίδιος κι απαράλλαχτος. Ενώ όταν ταξιδεύει ανεξάρτητα – εφόσον βέβαια έχει ανοιχτά τα μάτια του και δεν ξεκινά με την πεποίθηση «τι να μας πουν οι κουτόφραγκοι» – αποκλείεται να μείνει αναλλοίωτος από την εμπειρία αυτή: μια εμπειρία που νομίζω όχι μόνο μας λείπει αλλά και τη χρειαζόμαστε, μπας και αλλάξουν κάποια απ’ αυτά που μας προβλημάτισαν στην προηγούμενη ανάρτηση. Και αν ακόμα το σκέφτεστε, σας πληροφορώ μετά λόγου γνώσεως ότι ακόμα και στην κοσμοπολίτικη Τοσκάνη ή στη Γαλλική Ριβιέρα πολλά ήταν φτηνότερα απ’ ό, τι στην πανάκριβη Ελλάδα και ότι το ταξίδι εν τω συνόλω του μας ήρθε πολύ φτηνότερα απ’ ό, τι αντίστοιχης διάρκειας διακοπές στην Ελλάδα. Αν λοιπόν μιλάτε αξιοπρεπή αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά ή όποια άλλη Ευρωπαϊκή γλώσσα – έστω, ελληνικά με ξενική προφορά :-P – σας συνιστώ να προγραμματίσετε για τις επόμενες καλοκαιρινές, πασχαλινές ή χριστουγεννιάτικες διακοπές σας μια περιήγηση όσο πιο ανεξάρτητη γίνεται στη γειτονική Ιταλία ή όπου αλλού σας κάνει κέφι. Δεν θα το μετανιώσετε και θα γυρίσετε καλύτεροι. ;-)

15 σχόλια:

Odysseas είπε...

Με ταξίδεψες για λίγο! :-)

Είχα την τύχη όταν ήμουνα 12-14 χρονών να κάνω 3 τέτοια ταξίδια με το αυτοκίνητο με τους γονείς μου. Εκείνη την εποχή μάλιστα διασχίζαμε τη Γιουγκοσλαβία. Στο πιο μακρυνό ταξίδι είχαμε φτάσει μέχρι τη Νορβηγία. Για λόγους... λιτότητας(!) μέναμε συχνά σε κάμπινγκ ή ενοικιαζόμενα δωμάτια και οι Έλληνες που είχαμε συναντήσει ήταν πραγματικά μετρημένοι στα δάχτυλα.

Πριν 3 χρόνια, όταν έμενα στη Γαλλία, ανακάλυψα τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που αναφέρεις. Συνήθως σπίτια σε χωριά, ορισμένα ανακαινισμένα με χρηματοδότηση της ΕΕ (που οι κουτόφραγκοι δεν την κάνανε BMW), με ιδιοκτήτες ευγενέστατους. Ένας από αυτούς μάλιστα με είχε πάρει τηλέφωνο ανήσυχος μήπως πάθαμε κάτι στο δρόμο, επειδή είχαμε αργήσει να φτάσουμε.

Η ακριβότερη τιμή που πλήρωσα για αυτά τα δωμάτια (πεντακάθαρα, με δικό τους μπάνιο, και πρωινό), ήταν 50 ευρώ το δίκλινο... Σε περιοχές όπως Mont St-Michel, κοιλάδα του Λίγηρα και κοντά στη Νίκαια, δηλαδή πολύ τουριστικές. Μαθαίνω πως αντίστοιχα δωμάτια εδώ κοστίζουνε 60-80 ευρώ, ίσως και παραπάνω.

Α, ναι, ήμουνα κι εγώ ο πρώτος Έλληνας που πάτησε το πόδι του στα συγκεκριμένα δωμάτια!

Alexandros είπε...

Έχεις δίκιο για τα γκρουπ, απλώς μερικές φορές η παρουσία και η καθοδήγηση του ξεναγού (αν είναι καλός) σου δίνει την ευκαιρία να πας σε μέρη που ίσως δεν θα τα έβρισκες παρά μόνο μετά από πολύ διάβασμα και ψάξιμο! Υπάρχουν εκδρομές σε γκρουπ , στις οποίες έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο τα απογεύματα και μπορείς να ψαχτείς και μόνος σου!
Καλό Βράδυ!

maximus είπε...

Είμαστε λαός αστοιχείωτος σε τέτοια θέματα. Μας ενδιαφέρει κυρίως το βόλεμα και το δήθεν. Για παράδειγμα, να πάμε όοολοι στην Πράγα τα Χριστούγεννα σαν τα πρόβατα. Να τα έχουμε όλα έτοιμα χωρίς να εξετάσουμε από πριν αν θα μάθουμε έστω και λίγα παραπάνω από τα τετριμμένα των τουριστικών οδηγών. Μας απασχολεί το που θα φάμε κυρίως και βέβαια το φαγητό να μοιάζει με της μανούλας. Να πούμε ότι πήγαμε Πράγα, να φέρουμε κρύσταλλα βοημίας και πορσελάνες (ότι είναι πιο “τουριστικό” πάντα) για την βιτρίνα στο σαλόνι και να δείξουμε στους φίλους τις φωτογραφίες που βγάλαμε με την πανάκριβη ψηφιακή. Πήγα με γκρουπ στην Πράγα λοιπόν κι εγώ κάποιες γιορτές και το μετάνιωσα γιατί περισσότερα γνώριζα από την ξεναγό και παραπλανήθηκα κιόλας!

gerasimos είπε...

Odysseas πρωτοπόρος δηλαδή κι εσύ...:-) Χαίρομαι αν σε ταξίδεψα. Η κοιλάδα του Λίγηρα που ανέφερες αποτελεί τον επόμενο προορισμό: έχει ήδη πάει η γυναίκα μου και μου είπε τα καλύτερα.:-)

Alexandros 'Υπάρχουν εκδρομές σε γκρουπ, στις οποίες έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο τα απογεύματα και μπορείς να ψαχτείς και μόνος σου!' Βεβαίως, κι αν πας μάλιστα ανεξάρτητα όπως προτείνω έχεις ΟΛΟ το χρόνο να ψαχτείς και μόνος σου!;-) Όσο για τα μέρη που δε θα έβρισκες χωρίς ξεναγό, υπάρχουν όλα πλέον στο ίντερνετ. Κι όσα δεν υπάρχουν στο ίντερνετ τα μαθαίνεις από τους ιδιοκτήτες του ξενώνα που μένεις ή από άλλους πελάτες. Αν και τα καλύτερα πιστεύω τα ανακαλύπτεις πάντα μόνος σου, ιδίως όταν χάνεσαι...;-)

MAXIMUS ακριβώς. Δεν πάμε για να πάμε, πάμε για να επιστρέψουμε και να πούμε ότι πήγαμε (με όλα τα σχετικά... τρόπαια που αναφέρεις:-). Πρόκειται γι' αυτές τις εκδρομές status-symbol που μας βοηθάνε να μπούμε στο μάτι του Μάκη, του Τάκη και της Σούλας, των φίλων και γνωστών που πέρσι τις γιορτές πήγαν στη Βιέννη ενώ εμείς τη βγάλαμε στη θεία Μαρίκα ή με μια ημερήσια εκδρομή στα Κάτω Γκράβαρα...

Prokopis Doukas είπε...

Αγαπητέ Γεράσιμε,

Το ωραιότερο ταξίδι της ζωής μου ήταν πρωτομαγιά στην Τοσκάνη. Πρόσφατα έκανα και μια νότια Ιταλία (πάλι με το αυτοκίνητο μου), για την οποία θα σας γράψω σύντομα - κυρίως λόγω φωτογραφιών.

Οι αιτίες για αυτό που παρατηρείς είναι:
1. Λίγοι μιλούν καλά μια γλώσσα
2. Είμαστε ξενόφοβοι και εξυπνάκηδες, επαρχιώτες και καχύποπτοι...
3. Φοβόμαστε την περιπέτεια, το άγνωστο και τον κόπο της ανακάλυψης...
4. Πιστεύουμε ακόμα οτι εντός Ελλάδας είναι πιο φτηνά...
5. Γιατί να πάμε κάπου που δεν έχει ξαπλώστρα ή ψώνια; Απαίδευτοι όντες, σιγά μην πάμε σε κανένα μουσείο...

Όλα αυτά βέβαια, είναι χαρακτηριστικά του νεοέλληνα στη σύγχρονη Ελλάδα. Διότι (να θυμίσω) ο Έλληνας ως μετανάστης, ναυτικός ή ταξιδευτής δεν φοβήθηκε να πάει πουθενά και είναι και πολύ "καπάτσος"...

3. Φοβόμαστε το

gerasimos είπε...

Prokopis Doukas 'Οι αιτίες για αυτό που παρατηρείς είναι:
1. Λίγοι μιλούν καλά μια γλώσσα'
Πλέον, και ιδίως για τη νεολαία, δεν ισχύει νομίζω και τόσο αυτό. Aπλά δεν έχουμε την κουλτούρα του κοσμοπολιτισμού: τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι συνομήλικοί τους οργώνουν κυριολεκτικά τη χωρίς σύνορα Ευρώπη, οι δικοί μας νέοι προτιμούν μια ακόμη εκδρομή της φοιτητικής παράταξης στην ήδη συνωστισμένη Μύκονο ή Πάρο...

'2. Είμαστε ξενόφοβοι και εξυπνάκηδες, επαρχιώτες και καχύποπτοι...'
Είμαστε είμαστε!

'3. Φοβόμαστε την περιπέτεια, το άγνωστο και τον κόπο της ανακάλυψης...'
Φοβόμαστε φοβόμαστε!

'4. Πιστεύουμε ακόμα οτι εντός Ελλάδας είναι πιο φτηνά...'
Όντως, και κάτι τέτοιες νοοτροπίες αλλάζουν πολύυυυ αργά στην Ελλάδα.

'5. Γιατί να πάμε κάπου που δεν έχει ξαπλώστρα ή ψώνια; Απαίδευτοι όντες, σιγά μην πάμε σε κανένα μουσείο...'
Έλα ντε.

maximus είπε...

Η αλήθεια είναι ότι και εγώ φοβάμαι λίγο όταν ταξιδεύω και αυτό λόγω κάποιων εμπειριών. Νομίζω ότι είναι λίγο πιο άγρια τα πράγματα στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα στην Πράγα πήραμε το τραμ για μια διαδρομή στο κέντρο της πόλης. Ήταν ήδη μέσα στο τραίνο 6-7 άτομα που αργότερα καταλάβαμε ότι ήταν συμμορία. Ο ένας έπεσε “κατά λάθος” πάνω σε κάποιον από την παρέα, ο άλλος έσκυψε να δέσει τα κορδόνια του, ένας άλλος στριμώχτηκε ανάμεσα τους, ενώ υπήρχε άπλετος χώρος στο βαγόνι, και μια κοπέλα στεκόταν μπροστά στην πόρτα εγκλωβίζοντας άλλο μέλος της παρέας στις σκάλες. Όλοι αυτοί έπαιζαν ο καθένας το δικό του ρόλο με στόχο να στριμώξουν τον τρίτο της παρέας που κρατούσε κάμερα και σακίδιο. Εγώ χάζευα έξω από το παράθυρο χωρίς να καταλάβω κάτι, ίσως γιατί καθόμουν, μέχρι που μου φώναξαν από την παρέα μου “κατέβα στην επόμενη στάση από την πίσω πόρτα, προσπαθούν να μας λιντσάρουν για να μας ληστέψουν”. Όταν κατεβήκαμε σώοι και αβλαβείς και βλέπαμε με ανακούφιση το τραμ να απομακρύνεται, τα άτομα αυτά άρχισαν να φωνάζουν και να κάνουν χειρονομίες βγάζοντας τα χέρια έξω από τα παράθυρα. Αυτό βέβαια δεν με σταμάτησε από το να ταξιδεύω εκτός γκρουπ, αλλά σίγουρα θέλει περισσότερη προσοχή και εγρήγορση.

gerasimos είπε...

MAXIMUS εγώ πάλι οδηγώντας χιλιάδες χιλιόμετρα σε άγνωστους δρόμους στο εν λόγω ταξίδι η μόνη φάση που ένιωσα ότι κινδύνευσα ήταν οι 2-3 πρώτες ώρες οδήγησης στην Ελλάδα, επιστρέφοντας - είχα βλέπεις ξεσυνηθίσει στις προσπεράσεις σε διπλή γραμμή...

maximus είπε...

!!! Μοναδικές εμπειρίες, και αν δεν βγεις "και λίγο παραέξω" δεν αντιλαμβάνεσαι ούτε το χάλι ούτε τους καθημερινούς κινδύνους από τους οποίους μάλλον τυχαία επιβιώνουμε.
(Φαντάζομαι ότι όλοι οι οδηγοί που συναντήσατε φορούσαν τη ζώνη τους). Καλή εβδομάδα.

Unknown είπε...

Δεν έχω πάει ποτέ με γκρουπ Γεράσιμε και δεν ξέρω να σου πω γιατί πάνε σαν τα πρόβατα.
Μπορεί να βολεύονται ή να φοβούνται ή και τα δύο μαζί.

gerasimos είπε...

MAXIMUS στην Ελλάδα πολλοί φοράνε τις ζώνες ασφαλείας τους... κι όπoιον πάρει ο χάρος. Θέλουν οι ίδιοι να νιώθουν ασφαλείς για να οδηγούν όσο επικίνδυνα τους έρθει.

mariana συνδυασμός πραγμάτων...

crispy είπε...

Καλημέρα. Ρωτάω γνωστούς γιατί ταξιδεύουν με γκρουπ. Δύο είναι οι συνηθέστερες απαντήσεις. 1. Δε γνωρίζουμε τη γλώσσα. Απάντηση κατ'ανάγκη αποδεκτή. 2. Για να δούμε όσο το δυνατόν περισσότερα σε λιγότερο χρόνο. Απάντηση μη αποδεκτή. Μα δεν πας για να δεις , πας για να ζήσεις. Αν θες απλά να δεις υπάρχουν περιοδικά ή εκπομπές που σου δείχνουν σχεδόν τα πάντα (σε λιγότερο χρόνο και με σαφώς λιγότερο κόστος). Με τον σύζυγό μου σε διάφορα ταξίδια έχουμε ανακαλύψει διαμαντάκια(εστιατόρια, λαϊκές αγορές κλπ)σε κάτι out of the tourist way spots.

Seagull είπε...

Πήγες κι εσύ, Γεράσιμε, και έπιασες ένα θέμα που... "με πάτησες στον κάλο"!... Τουρίστες ή ταξιδιώτες; Ταξδιώτες, φίλε μου, ταξιδιώτες! Να'σαι καλά! Και σε άλλα ταξίδια, με υγεία!...
Υ.Γ. Σκέφτηκα "να μην αρχίσω να γράφω", γιατί δεν θα τελείωνα!..

gerasimos είπε...

crispy νομίζω ότι όσοι ταξιδεύουν με γκρουπ ακολουθούν απλώς την πεπατημένη ακόμη κι εκεί που νομίζουν ότι ξεφεύγουν...

SeaGulL επειδή νομίζω πλέον όλοι κρύβουμε έναν τουρίστα μέσα μας, καλό θα ήταν να επιμένουμε σ' αυτό το περιηγητές.;-)

fpboy είπε...

Είμαι λάτρης των ταξιδιών,
ότι οικονομίες έχω πάνε πάντα εκεί.
Το καλοκαίρι είναι πολύ δύσκολο για τους Έλληνες να φύγουν απο την Ελλάδα καθώς οι πάρα πολλοί δουλεύουν στις τουριστικές επιχειρήσεις.

Αντίθετα, ώπου κι αν πας χειμώνα θα δεις χιλιάδες Έλληνες να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό.